De industrie in België is in een recordtempo aan het afkalven. Enkel in het Verenigd Koninkrijk is het nog slechter gesteld, blijkt uit een studie van Econopolis, de denktank van econoom Geert Noels, in samenwerking met de ondernemersorganisaties Unizo en VKW.
Nergens ter wereld, behalve in het Verenigd Koninkrijk, is er de voorbije veertig jaar zoveel industriële activiteit (-17 procent) verdwenen als in ons land, luidt het. Volgens Geert Noels moet de overheid dringend de handicaps voor de sector wegwerken om de welvaart in ons land te behouden.
Noels wijst erop dat desindustrialisering een natuurlijk proces lijkt, zoals het verminderen van de landbouwactiviteit. Maar schijn bedriegt. Noels wijst er in dat verband op dat Duitsland en Zwitserland er wel in slaagden hun industriële basis te behouden. Maar door de dure loonkosten, rigide arbeidsmarkt en complexe regelgeving persteerde België heel wat minder goed.
Het wegvallen van industrie maakt een land trouwens bijzonder kwetsbaar, aldus de econoom. Als de uitvoer daalt, komen er bijgevolg minder inkomsten uit het buitenland. Daardoor wordt een land steeds afhankelijker van de binnenlandse vraag, die op zijn beurt gestimuleerd moet worden door de overheid. Er is ook het hefboomeffect, waarbij elke industriële job een veelvoud aan directe werkgelegenheid oplevert.
“De industrie vormt de basis van de economische piramide, de basis van de welvaart. Zonder industrie dreigt verarming”, waarschuwt de econoom. Zo staat de concurrentiekracht van onze bedrijven op de 24ste plaats van 26 landen, citeert hij uit een studie van consultant Deloitte.
Noels ziet een oplossing in een goed flankerend beleid van de overheid om de negatieve trend te keren. Hij pleit ervoor dat België een voorbeeld zou nemen aan Duitsland, bijvoorbeeld inzake loonbeleid. Ook zou de bedrijfssteun in België moeten worden vereenvoudigd, zodat niet alleen grote bedrijven ervan profiteren. De sociale partners moeten op hun beurt “hervormd” worden om belangenconflicten tussen werkenden en niet-werkenden te vermijden. De exportbegeleiding moet zich richten op de zogenaamde BRIC-landen en er moeten buitenlandse topondernemingen worden aangetrokken.
