Freshfields werkt voortaan met twee soorten advocaat-vennoten: topverdieners voor internationale transacties en de rest voor lokale deals. Zo beconcurreert het de gevestigde kantoren in Brussel.
Tot voor kort verdiende elke partner van het internationale advocatenkantoor Freshfields Bruckhaus Deringer met een bepaalde anciënniteit evenveel als collega’s in een gelijkaardige situatie, waar dan ook in de zeventien landen waar hij actief is. Niet meer. Voortaan verdient een partner naargelang van de plaats waar hij werkt of het soort diensten dat hij verstrekt. Zo breekt Freshfields met een traditie die anno 1743 ontstond in Fleet Street. “Het laat ons toe om beter in te spelen op lokale marktvoorwaarden,” zegt senior partner Guy Morton in een exclusief gesprek met Trends.
In de eerste plaats denkt hij aan de Chinese en Oost-Europese markt, waar zelfs de beste advocaten een derde tot de helft minder verdienen dan in Londen of Frankfurt. Freshfields hoopt met een gediversifieerde remuneratie ook de Belgische markt van juridische diensten beter te bespelen. Het hoopt Belgische cliënten in te pikken van marktleiders Allen & Overy en Linklaters De Bandt. Chris Sunt, partner in de vennootschapspraktijk: “Deze confraters werken voor Belgische ondernemingen met een aangepaste verloningsstructuur. Een bepaalde groep vennoten, die werkt met lagere tarieven, is vooral actief voor lokale kleinere ondernemingen of specifieke rechtstakken. De beter betaalde full equity-partners worden ingeschakeld voor het internationale cliënteel of grote overnames. We strijden nu met gelijke wapens.”
Een Belgisch bedrijf dat Freshfields inhuurt, betaalt gemiddeld 260 euro per uur. “Dat is de lokale marktprijs,” weet medevennoot Vincent Macq. “Vragen we meer, dan blijven de Belgische cliënten weg. Zo eenvoudig is dat.”
Fiscale spitstechnologie
Ter illustratie: de mededingingsadvocaten die enkele bureaus verder werken, declareren 500 euro. En wie een beroep wil doen op de diensten van fiscalist Axel Haelterman, kan tot 550 euro per uur op tafel leggen. “De klant betaalt Axel met de glimlach,” grinnikt Sunt. “Hij is zowat het juridische equivalent van een hersenchirurg. Wie door zijn fiscale spitstechnologie enorme sommen bespaart, betaalt hem slechts een fractie van de winst. Maar als ik een ploeg van vijf tot zes hoog opgeleide en goed betaalde juristen zes maanden op een overnamedossier zet, wordt de factuur wel twee keer bekeken. In dat segment speelt de concurrentie dus veel sterker.”
Met 512 partners haalde Freshfields in 2005 een omzet van 1170 miljoen euro (of 2,3 miljoen euro per partner), terwijl de zeventien partners in Brussel dit jaar goed zijn voor 30 miljoen euro omzet (1,8 miljoen per partner). Een groot departement voor Belgische transacties, dat werkt met lokale tarieven, zou het verschil met de internationale partners nog sterker beklemtonen. “Freshfields is met honderd advocaten iets te klein om uit te groeien tot een echte concurrent,” klinkt het bij een topkantoor dat behoort tot de Londense magic circle. “Het bleef toch vooral een Belgische antenne van een gereputeerde Britse speler. Spijtig, want Sunt en Macq hadden de nummer één kunnen zijn van een Belgische advocatenpraktijk. Zij kozen voor het grote geld.”
Met de verandering in de verloning kan Freshfields dus een groter aantal advocaten inschakelen om de Belgische markt te veroveren. Het was al goed op weg. Tot 2000 was de Brusselse poot een zuiver nichekantoor in Europees mededingingsrecht. Met het aantrekken van topadvocaten uit andere kantoren (Sunt en Macq van Linklaters, Haelterman van Allen & Overy) worstelt Freshfields zich naar de top. Zo doen Delhaize en Solvay voor hun internationale strategie een beroep op Freshfields. Macq treedt op voor Gaz de France (dat bij Freshfields aanklopte voor de overname van Suez, vertegenwoordigd door Linklaters) bij de deelname in elektriciteitsproducent SPE.
Morton: “We hebben zwaar in België geïnvesteerd. Dat gebeurde inderdaad vooral via zijdelingse aanwervingen. Je kan niet anders als je van nul begint. Een volwaardig kantoor uitbouwen duurt jaren. De operatie Brussel is geslaagd.”
Duitsers verdienen beter
België was een noodzaak voor Freshfields, omdat het radicaal kiest voor een Europese strategie. Het is immers het resultaat van een fusie (2000) van het Londense Freshfields en de Duitse kantoren Bruckhaus, Westrick, Heller, Löber en Deringer, Tessin, Herrmann & Sedemund. Volgens insiders is de Duitse poot winstgevender dan die van de City. Freshfields wordt geleid door twee partners. Morton: “De sterkte van ons kantoor is de aanwezigheid in het centrum van Europa: onze Duitse poot, gekoppeld aan de financiële knowhow van onze Londense vestiging. Deze alliantie, aangevuld met topexpertise in alle lidstaten, maakt ons uniek. Ik beschouw me echter niet als de Engelse covoorzitter van een Brits-Duits advocatenkantoor. Al was het maar omdat een derde van onze activiteiten zich afspeelt buiten die twee landen. Ooit zal er een enkele verantwoordelijke zijn voor heel Freshfields.”
Het valt overigens op dat Freshfields sinds kort met pr-machine Anthonissen & Associates de Belgische media bewerkt. Een vreemde zet voor een kantoor, dat zich toch niet echt heeft te bewijzen. Sunt: “Binnen de juridische wereld klinkt onze naam als een klok, maar we zijn minder bekend bij CEO’s. Bekendheid geeft ook een zeker comfort aan onze opdrachtgevers, zeg maar de juridische directeur. Pr moet onze naambekendheid opkrikken. Ook de toplui van de bedrijven moeten ons in het vervolg spontaan bij ‘de grote kantoren’ situeren.”
Hans Brockmans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier