Dat de Chinese yuan sinds begin 2014 op 12 procent winst staat tegenover de euro, zegt meer over de zwakte van de euro dan over de sterkte van de yuan. Tegenover de Amerikaanse dollar zit de yuan in een neerwaartse trend, met een verlies van bijna 15 procent sinds begin 2014. De zwakke yuan is voor Donald Trump het bewijs dat China zijn munt manipuleert en een aanleiding om te dreigen met hoge importtarieven op Chinese producten.
De dalende yuan baart de Chinese overheid zorgen. Ze is bang de controle over de wisselkoers te verliezen, net op het moment dat ze de yuan wil promoten als een stabiele munt geschikt voor internationale reserves. Bovendien dreigt een zwakke yuan de inflatie te doen stijgen, wat tot binnenlandse onrust kan leiden. De Chinese centrale bank heeft de voorbije jaren vruchteloos geprobeerd de daling van de yuan af te remmen via de verkoop van Amerikaanse staatsobligaties (waarbij dollars worden verkocht en yuans worden aangekocht). Het enige effect van die interventies is de daling van China’s internationale reserves van 4000 naar 3000 miljard dollar sinds midden 2014.
Dollarsterkte
Een deel van de zwakte van de yuan is te wijten aan de grotere aantrekkingskracht van de dollar. Sinds begin 2014 is de dollarindex, die de waarde van de dollar meet ten opzichte van een korf van munten (euro, Japanse yen, Britse pond, Canadese dollar, Zweedse kroon en Zwitserse frank), met 26 procent gestegen. De opmerkelijke remonte van de dollar is te wijten aan de verwachting van beleggers dat de Amerikaanse rente zal stijgen. Die verwachting werd versterkt door de verkiezing van Trump, die met zijn stimulusmaatregelen de inflatie kan doen opflakkeren en op die manier de Federal Reserve tot snellere renteverhogingen zou dwingen. Een hogere Amerikaanse rente maakt niet alleen beleggingen in hoogrenderende obligaties van de groeilanden minder aantrekkelijk, maar dreigt ook de kosten van dollarschulden – in het bijzonder van de met schulden overladen Chinese bedrijven – sterk te doen oplopen.
Remmende factoren
Het vooruitzicht van een hogere Amerikaanse rente verklaart mee de kapitaalvlucht uit China. In de eerste elf maanden van 2016 stroomde 760 miljard dollar het land uit. Ook de angst voor een Chinese crash doet beleggers vluchten. De indrukwekkende groei van 6,7 procent van de Chinese economie vorig jaar is vooral te danken aan overheidsinvesteringen, een recordbedrag aan leningen van de staatsbanken en een opvering van de huizenprijzen. De donkere kant van dat groeiverhaal is dat de Chinese bedrijfsschulden zijn gestegen naar 170 procent van het bbp – ver boven het niveau dat als normaal wordt beschouwd voor landen met een vergelijkbaar bbp per capita. Het IMF waarschuwde in oktober dat China zonder een globale strategie om de schuldenberg aan te pakken zowel een bankencrisis als een stevige groeivertraging riskeert. Beleggers vrezen ook de impact op de groei van een confrontatie met Trump over handel of Taiwan.
Niet alleen buitenlandse beleggers, maar ook rijke Chinese burgers halen hun geld massaal weg uit China. Nu zowel de Chinese vastgoed- als de aandelenzeepbel is gebarsten en de overheid maatregelen heeft genomen om speculatie aan banden te leggen, versluizen ze hun geld richting buitenlands vastgoed of Hongkongse verzekeringsproducten. Ze gebruiken daarvoor vooral de dollar en zetten zo extra druk op de yuan/dollar-wisselkoers. De overheid wil daarom extra maatregelen nemen om wisseltransacties door Chinese burgers te ontmoedigen.
Een andere maatregel waarop gebroed wordt, is de staatsbedrijven te verplichten hun dollarreserves af te bouwen. In de verwachting dat de dollarrente zal stijgen, zijn de Chinese bedrijven meer dollars gaan kopen om hun dollarschulden in te dekken of af te bouwen. Maar die maatregel kan één dijk versterken door een andere te verzwakken: de yuan zou misschien verstevigen, maar tegelijkertijd zou de nodige afbouw van de Chinese bedrijfsschulden vertragen.
Toekomst
De Chinese overheid lijkt overtuigd van het belang van een stabiele munt, maar de vraag is hoe stevig die overtuiging is indien de groei verder vertraagt en de werkloosheid begint te stijgen. De kans is groot dat dan opnieuw wordt gegrepen naar het oude recept van overheidsstimulus en met schulden gefinancierde groei om binnenlandse onrust te vermijden. Ook de recente stijging van de prijzen aan de fabriekspoorten – na bijna vijf jaar dalende prijzen – als gevolg van hogere grondstoffenprijzen kan herstructureringen op de lange baan schuiven. Hoe langer de schuld- en overcapaciteitsproblemen vooruit worden geschoven, hoe meer geld het land zal blijven uitstromen uit angst voor een crash. Maatregelen om de uitstroom te beperken zullen wellicht maar tijdelijk een effect hebben. De kans is dus groot dat de yuan verder zal verzwakken – los van het mogelijke schadelijke effect van Trumps capriolen.
Voor beleggers die blootgesteld zijn aan China – via bijvoorbeeld beleggingsfondsen met een positie in Chinese obligaties – is een positie in Amerikaanse dollar een relatief eenvoudige manier om zich in te dekken tegen een verdere verzwakking van de yuan. Kies daarbij voornamelijk voor dollarobligaties met een relatief korte looptijd tot maximaal vijf jaar, zodat u kunt inspelen op een rentestijging. Obligaties met een langere looptijd zullen hun koersen verhoudingsgewijs meer zien dalen in geval van een renteverhoging.
DE CHINESE OVERHEID PROBEERT DE KAPITAALVLUCHT AF TE REMMEN, MAAR VOORLOPIG ZONDER VEEL SUCCES.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier