Opgelegde maatregelen Cyprus zijn onrechtvaardig, maar is er een alternatief?

Bij de uitwerking van de steunmaatregelen voor Europese banken werd volgens professor Stefan Duchateau tot nu toe de depositohouder met verregaande omzichtigheid behandeld.

Enkel in het geïsoleerde en specifieke geval van de zeer speculatieve Ierse vastgoedfinancier Anglo Irish bank werd ook van deze groep van “stakeholders” in het bancaire systeem een substantiële inspanning gevraagd.

De vrees voor een veralgemeende bankrun heeft er de Europese beleidsnemers steeds van weerhouden om de spaarders ook maar enige aanleiding te geven tot ongerustheid.

Een terechte beleidskeuze want zelfs een bankrun van kleinere orde zou reeds volstaan om het wankele herstel van de financiële sector in gevaar te brengen en hiermee de positieve impact van alle andere maatregelen in één klap uit te vegen.

In het geïsoleerde geval van Cyprus durft men deze stap wel te zetten om de evidente reden dat zelfs bij een veralgemeende “run” op de Cypriotische banken, dit niet van aard zou zijn om de overige Eurolidstaten of hun banken in gevaar te brengen.

Een dergelijke opstelling heeft -toegegeven- iets onwelvoeglijks : aan een zeer kleine lidstaat worden maatregelen opgelegd die andere lidstaten nooit zouden slikken.

Deze laatste groep heeft immers steeds het “too big to fail” – argument waardoor de andere eurolanden mee ten onder zou gaan, indien het individuele land niet geholpen zou worden om zijn problemen te boven te komen.