Geen alternatief voor besparingsbeleid

Precies in het herstel van de exportprestaties van landen als Spanje vinden we volgens professor Duchateau de motivatie om -ondanks alle voor de handliggende tegenkantingen- te pleiten voor de gehanteerde aanpak.

De recente evolutie laat echter toe de scherpte van een aantal maatregelen wat af te zwakken en uit te stellen tot de binnenlandse economie meer in staat zal zijn om rekening te houden de onmiskenbare sociale gevolgen.

Het is ronduit naïef te stellen dat er een alternatief zou zijn voor het besparingsbeleid op zich: Zonder een ernstige poging om het herstel van de competitiviteit te bereiken, zouden de financiële markten vrij snel tot de conclusie komen dat Eurozone slecht een zeer tijdelijke constructie is.

Een dergelijk uitgangspunt lokt opnieuw speculatie uit die -ondanks de “bazooka” van de ECB- uiteindelijk zal uitmonden in een principiële weigering van Duitsland een een uitzichtloze put te blijven dempen met belastinggeld van hun burgers.

Maar het zou even fout zijn om door te gaan met de sociale afbraak in Spanje, Italië of Portugal, indien zich – na de reeds geleverde inspanningen- niet de eerste tekenen van een herstel aftekenden.

Maar dat is zeker wel het geval, ondanks de oorverdovende stilte rond dit thema. Maar dat “verkoopt” niet goed, zoals eerder gesteld…Een “analist” moet nu eenmaal ook zijn imago denken.