TEGENDRAADS
Volgens de Leuvense professor Roger Blanpain vormen alleen delokalisatie, automatisatie, zwart werk of het faillissement een oplossing voor de hoge Belgische loonkosten. Bekaert wil een vijfde, tegendraadse oplossing uitdokteren.
De West-Vlaamse producent van staaldraad en staalkoord Bekaert scoort in de Trends Top 30.000 nog altijd uitstekend op het gebied van tewerkstelling, toegevoegde waarde en omzet (zie tabellen, blz. 56). Toch is er ook een minder rooskleurige kant : tussen ’87 en ’97 bouwde Bekaert zijn personeelsbestand in eigen land stelselmatig af van ruim 8000 naar 4904 in ’95, terwijl het aantal Bekaert-personeelsleden in het buitenland toenam van 2196 in ’87 naar 6044 vandaag.
Een trend ? “Jazeker,” zegt Bekaert-woordvoerder Willy Snaet, “De internationale klanten willen nu eenmaal lokaal, of tenminste dicht bij huis worden bediend. Bekaert (61,8 miljard frank geconsolideerde omzet, 29 miljard frank in België alleen) was vroeger helemaal op export vanuit België aangewezen. De klant wil het vandaag anders. Maar ook de transportkosten en de Belgische productiekosten zorgen ervoor dat we het buitenland systematisch opzoeken.”
Bekaert schroefde de voorbije tien jaar het aantal Belgische werknemers terug in drie bewegingen. In ’87 werden in de divisie staaldraad 1400 afvloeiingen aangekondigd. In ’91 volgde het doorbraakprogramma staalkoord, waardoor 510 mensen hun baan verloren. Op 16 december ’96 vermeldde een Bekaert-communiqué dat er nog eens 300 jobs zouden sneuvelen in de Belgische vestigingen. Neem daarbij nog enkele honderden gepensioneerde personeelsleden die niet werden vervangen, en men komt voor de voorbije jaren op een afvloeiingsgetal van 2600.
Bekaert-topman Raf Decaluwé is formeel : niet alleen de nieuwe internationale marktsituatie, maar ook de dramatisch hoge loonlasten doen Bekaert uitwijken naar het buitenland. “De uitstekende productiviteit van de Belgische personeelsleden of de kwaliteit van het hier geleverde werk zorgen niet voor voldoende tegengewicht,” aldus Willy Snaet.
Maar Bekaert probeert ook in deze materie ietwat tegendraads te handelen. Snaet : “We hebben in goede dagen bewezen een goede werkgever te zijn. Welnu, dat willen we ook in kwade dagen zijn. De tewerkstelling laat de directie van Bekaert niet onberoerd. We zullen daarom zoeken naar creatieve oplossingen om de veel te zware Belgische loonlasten te verzachten. Wij zijn niet langer bereid te wachten op initiatieven van buitenaf die er toch niet komen. Dus gaan we op bedrijfsniveau met de vakbonden rond de tafel zitten, om te zien hoe we op een voor alle partijen aanvaardbare manier de loonlasten kunnen terugschroeven. Via een bedrijfs-CAO moet dat kunnen.”
Na het debacle bij Renault schreef de Leuvense professor Roger Blanpain dat er maar vier mogelijkheden zijn om vanonder het juk van de Belgische loonlasten te komen : delokalisatie, automatisatie, zwart werk of het faillissement. Willy Snaet : “Welnu, wij willen een vijfde weg bewandelen, die van de redelijkheid.”
WILLY SNAET (BEKAERT) Via bedrijfs-CAO de hoge loonlasten proberen in te krimpen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier