REGULERING

Het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie heeft op zijn site een overzicht van alle maatregelen sinds de wet van 21 maart 1991 “betreffende de hervorming van sommige economische overheidsbedrijven”, die in België de deregulering in de telecommunicatie inluidde. Maar een lange lijst van bepalingen is nog niet op die site verschenen omdat ze nog moeten worden vastgelegd. Sommige zijn verbazend fundamenteel, zoals uit navolgend overzicht blijkt. Het gaat onder meer over:

De onderhandelingen over interconnectie;

Het systeem voor de aangifte van telecommunicatiediensten;

De categorieën van telecommunicatiediensten;

De exploitatievoorwaarden voor telecommunicatiediensten;

De procedure voor de Kamer voor Interconnectie, Bijzondere Toegang en Gedeeld Gebruik ( nvdr – dit is het forum waarop de operatoren interconnectiegeschillen zouden aankaarten);

De boekhoudkundige principes die de operatoren moeten naleven;

Het toezicht op de markt voor eindapparatuur;

De huurlijnen;

De wijziging van Titel III van de wet van 21 maart 1991 volgens een aantal richtlijnen ( nvdr – Titel III handelt over de autonomie van de overheidsbedrijven);

De telefoongidsen;

De aanpassing van de wet van 21 maart 1991 naar aanleiding van sommige opmerkingen van de Europese Commissie ( nvdr – de Commissie formuleerde in november een lange reeks opmerkingen over de Belgische situatie in haar Vierde Rapport over de deregulering);

De nieuwe samenstelling van het Raadgevend Comité voor de Telecommunicatie;

De mogelijkheid die aan de operatoren wordt geboden om de wireless local loop te ontwikkelen, anders gezegd de lokale radiolus ( nvdr – het Bipt ziet in de draadloze technologie het uitgelezen middel om het duopolie van de lokale toegang, dat nu bij Belgacom en Telenet ligt, te doorbreken);

De nieuwe organisatie van de markt voor semafonie;

De inlichtingen die aan de regelgever moeten worden verstrekt.

Administrateur-generaal Eric Van Heesvelde van het Bipt stuurde ons dit overzicht. Hij stipt aan dat “sommige van deze teksten zeer binnenkort moeten worden bekendgemaakt”.

Minder nieuws is er over de evolutie van de telecomtarieven in België, die de toezichthouder opvolgt in het kader van zijn verslaggeving over de universele dienst. Op de persconferentie van 12 maart 1999 citeerde minister Elio di Rupo (PS) één cijfer: dat de kostprijs van de “telecomkorf van de huisvrouw” eind vorig jaar 6,03% lager lag dan in het begin van het jaar (kosten voor aansluiting en transfer, basisvergoeding en communicatietarieven). Over het effect van de tariefwijzigingen in de voorgaande jaren waren op de persconferentie niet zo dadelijk cijfers beschikbaar, maar die werden wel beloofd. Het Bipt blijkt nog met dat onderzoek bezig te zijn en beschouwt eventuele andere cijfers nog als vertrouwelijk.

http://www.bipt.be/Pages/Dutch/Librairi/REGLTELE/regltele.htm