OVER ANALISTEN EN MANAGERS VAN HET JAAR

TRENDS. Hoe hoog schat u de adviezen van de analisten in?

PAUL D’HOORE. “Ik wil daar niet overdreven kritisch over doen: die mensen doen in eer en geweten hun werk. Maar ik me af of het toeval is dat banken die zakenrelaties hebben met bedrijven, vaak ook de meest optimistische analistenrapporten met de hoogste koersdoelen publiceren over die bedrijven. Bij een aantal recente beursintroducties en kapitaalverhogingen publiceerde de begeleidende bank vaak de beste vooruitzichten voor het bedrijf in kwestie. Ik weet dat er bij de banken Chinese muren bestaan tussen het zakenbankieren en het vermogensbeheer, maar ik weet niet hoe hoog deze muur is. Het was een algemeen bekende ziekte in 2000, die was verdwenen in 2002. Maar sinds vorig jaar worden rapporten weer gevolgd en hun koersdoel werd snel bereikt.”

“Daarnaast zijn analisten over het algemeen jong. Ze zijn heel beslagen in het maken van een financiële analyse, maar ze missen soms ervaring en hebben daardoor de neiging modellen door te trekken naar de toekomst, ongeacht het feit dat er economische cycli bestaan en de beurs een vervormde weerspiegeling is van de conjunctuur. Hoge koersen worden verantwoord door aanhoudend hoge groei. Er is echter geen enkel bedrijf dat altijd blijft groeien. Wat mij ook opvalt, is dat analisten ongelooflijk snel hun kar kunnen keren. Analisten veranderden letterlijk van vandaag op morgen een koersdoel voor Option van 25 euro naar 8 euro. Dat vind ik heel merkwaardig. Er is veel slecht nieuws geweest, maar niets dat zo’n verandering van koersdoel kan verklaren.”

Er rust misschien een bepaalde vloek op dat bedrijf?

D’HOORE. “Wel, als u de voorzet geeft, zal ik de bal aannemen ( nvdr – D’Hoore maakte in het verleden gewag van een vloek op de titel manager van het jaar, omdat enkele coryfeeën achteraf uitschuivers maakten). Ik heb bij de verkiezing van Jan Callewaert van Option op mijn tong gebeten om het niet nog een keer te zeggen. Het heeft niks met de titel te maken, wel met het feit dat men prijzen geeft aan mensen die goed presteren. Vergelijk het met wielrennen, mijn geliefde sport. Tom Boonen won twee jaar geleden de ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en het wereldkampioenschap en werd terecht overladen met prijzen. Maar die prestaties heeft hij nog niet herhaald. Als je manager van het jaar wordt en je bedrijf onderneming van het jaar, is dat is een uiting van een top, met als groot risico dat het niet beter kan gaan. En verwachtingen sturen nu eenmaal de aandelenkoersen.”