Omgaan met tragedie en komedie

Deze week lijkt me een geschikte periode om rustig de wereld proberen te verbeteren. Op enkele overvallen na, een oliegat in de oceaan, een paar zelfmoordaanslagen en de bekende hongersnood, valt er blijkbaar weinig nieuws te rapen.

Nauwelijks files op onze wegen, politici tussendoor even met vakantie, de verjaardagsweek van Will Tura, af en toe wat voetbal, Laura Dekker die mag zeilen en de banken die zich weer goed voelen. Wat wil een mens nog meer?

Fifa-eisen lijken even wereldnieuws te worden, maar blijken vanzelfsprekend te zijn. Enkele wolken en buien, maar geen vuiltje aan de lucht.

Raar dat het mogelijk is om de indruk te wekken dat tijdens deze dagen alles minder belangrijk en minder dringend is dan alles weer zal zijn tegen begin september. Komkommertijd hoor je dan, en naast de barbecue is er inderdaad veel komkommer te zien, vooral op de buis. En nog eens De Kampioenen, en nog, en nog, en nog…

En toch. De behoefte om van Laura Dekker echt wereldnieuws te maken is voor vele journalisten, kranten en zenders zoveel groter dan een zondvloed in Pakistan en de ellende van alweer zoveel slachtoffers.

De behoefte om blindelings selectief te zijn, de behoefte om even niet te moeten horen of zien wat er allemaal gebeurt, de behoefte om bepaalde individuen belangrijker of interessanter te maken dan ze zelf zouden durven te dromen, de behoefte om gul om te gaan met advertentietijd en -ruimte is groot.

Zelf vind ik het ook wel eens zalig om de gang van zaken in de wereld tijdelijk niet te moeten volgen. Vakantie dus. Leuk en bangelijk tegelijk. Het besef dat er toch weer belangrijke dingen gebeuren of zouden moeten gebeuren.

Verantwoordelijkheden loslaten of ontlopen, bewust geen internetverbinding hebben, gsm achterlaten, afzetten of niet naar de berichten luisteren of doen alsof sms’en zoveel later pas gelezen werden.

Maar wat kan me eigenlijk die Laura Dekker schelen en of ze nu vaart of niet en of het verantwoord is dat een meisje van veertien alleen zeilt of niet? De gemiddelde mens ligt toch ook niet wakker van de rioolkinderen in Ethiopië, van de overtrainde minderjarige atleetjes of turnstertjes, of van de baby’s die het vandaag niet gehaald hebben. Laat staan wat de advocaat van Laura Dekker te vertellen heeft. Het zal me een worst wezen. Totaal over het paard getilde media-aandacht voor een verwend kind…

Je zo opjagen in vakantietijd is natuurlijk niet gezond. Dus laat dat meisje maar zeilen! Omgaan met prioriteiten is een kunst. En omgaan met tijd en ruimte misschien nog een grotere kunst. Fracties van seconden kunnen mensenlevens redden en genoeg tijd nemen voor bepaalde zaken kan zeer gezond zijn.

T och maken we het onszelf buiten de vakantieperiode vaak aartsmoeilijk. Vijf minuten politieke moed vroeg er iemand al een tijdje geleden. Niet veel dus, maar helaas niet te vinden. Of een oplossing voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde tegen ten laatste… bijvoorbeeld volgende donderdagnamiddag, want anders laten we donderdagvoormiddag de regering vallen.

Zo’n beetje stress creëren, ligt ons eigenlijk wel. Een mens houdt trouwens van drama. Als filmmaker heb ik dat ook moeten leren: omgaan met tragedie en komedie. We moeten al eens kunnen lachen met al die ellende. Dus wat is het probleem?

Een taalkwestie? Een invasie? Een cultuurverschil? Een discriminatie? Het is niet het moment om ervan wakker te liggen. Terwijl de helft van Vlaanderen langs de Route du Soleil lustig naar het Zuiden trekt en geniet zoals God in Frankrijk, gaan we toch niet moeilijk doen over een woordje Frans.

Trouwens als we na enkele glaasjes rosé die grens nu eens wegdenken, dan wonen we eigenlijk zelf in Frankrijk en moeten we misschien niet meer op vakantie gaan. De aarde warmt toch op, dus… Misschien een interessant scenario, maar er is te weinig tijd om hier verder over te filosoferen.

Deze rustige week om de wereld te verbeteren is ondertussen bijna om en de files rijden in onze richting. Binnenkort is iedereen weer aan het werk en wil dan eigenlijk zo vlug mogelijk zijn of haar wereld verbeteren.

Dus: vlug maar als je rustig iets wilt veranderen… stress, stress, stress. Het beste is dat iedereen gewoon met vakantie blijft of dat iedereen zich gedraagt alsof het vakantie is.

Oef, zo eens rustig kunnen nadenken doet deugd. De tijd nemen of jezelf of anderen de tijd gunnen, op een groene plek of op het strand, zalig. Planningen, deadlines, ultimatums, objectieven voor het najaar liggen ondertussen al vast! Wees gerust!

DE AUTEUR IS CINEAST.

Stijn Coninx

Het best is dat iedereen gewoon met vakantie blijft of iedereen zich gedraagt alsof het vakantie is.