Meer dan de zoon van zijn vader

Zijn grootste verdienste? De totstandkoming van de KBC-groep, klinkt het in kringen van de Almanij-holding. In Hasselt hechten ze minstens zoveel belang aan de fusie en de beursgang van mediagroep Concentra. Zelf pikt Fernand Collin jr., ondervoorzitter van Almanij en voorzitter van Concentra, er een ander wapenfeit uit. “Mijn grootvader John begon met een puddingbedrijf. Mijn vader heeft er een onafhankelijk familiebedrijf van gemaakt, Imperial Products. En ik heb er met de beursintroductie voor gezorgd dat de volgende generaties ( nvdr – zes kinderen, 61 klein- en achterkleinkinderen) niet aan het bedrijf zelf zijn gebonden.”

Collin is voorzitter van het directiecomité van Imperial Invest, de holding die onlangs fuseerde met Concentra. Sinds 24 oktober noteert de Limburgse mediagroep onder de eigen naam op Euronext. En kijk: amper enkele dagen na het vertrek van de erg op nieuwe media gefocuste topman Peter Baert, kondigde Collin aan dat de groep het zwaarwegende belang in internetbeveiliger Ubizen zal terugschroeven van 25,1% tot zowat 10%. Het geld moet dienen om de groep “een beetje Europees te profileren”.

Begin deze zomer kondigden Baert en Collin de fusie van hun beide groepen aan. Het bood Concentra de kans op een snelle en goedkope manier om naar de beurs te gaan en een poot in de financiële wereld te krijgen. Voor Imperial Invest was het samengaan een uitstekende diversificatiemogelijkheid. Collin zelf, die op 23 december zeventig jaar wordt, had zijn opvolger gevonden. Tot Peter Baert er twee weken geleden de brui aan gaf. De Limburger sloot niet uit ooit nog terug te keren aan het hoofd van Concentra, maar kan alvast op weinig begrip bij Collin rekenen: “Eén keer stoppen is definitief gedaan.”

Imagoprobleem. Zeker in Antwerpse milieus staat Collin bekend als de topman van Imperial Invest. De holding heeft de gewoonte haar jaarverslagen voor te stellen op het hoofdkwartier aan de Begijnenvest, letterlijk in de woonkamer van Collin. Van oudsher zijn de voornaamste participaties die in Almanij en KB Lux. De holding kampte met een imagoprobleem: beetje duffig, vooral bedoeld om de familiale financiën te structureren. De fusie met Concentra, waar de familie Collin nog 10% in aanhoudt, rekende in één klap daarmee af.

Het was de derde maal dat Fernand Collin bij grote operaties de langetermijnbelangen van alle aandeelhouders liet prevaleren boven de eigen machtslijnen. Eerder deed hij dat bij Almanij, waar het belang van de traditionele familiale aandeelhouders werd verwaterd door de inbreng in 1997 van de families die de holding Gevaert controleerden, en later door de fusie met Cera en ABB tot KBC.

De laatste dertien jaar bestempelt hij zonder meer als de boeiendste van zijn carrière. Voor 1987 bleef hij, zeker voor de buitenwereld, in de schaduw staan van zijn vader, Fernand Collin sr., “de man die zijn volk leerde bankieren.” Collin sr., ooit voorzitter van de Kredietbank, behoorde met Alex Galopin (Société Générale) en Max Léo Gérard (Banque de Bruxelles) tot het trio tegen wie Paul-Henri Spaak in mei 1940 zei: “Nous vous confions la Belgique.”

Collin sr. behoedde vanaf 1938 de bank voor het faillissement, sleepte haar door de oorlogsjaren, poeierde nadien klachten over collaboratie af, en bouwde haar uit tot de grootste Vlaamse bank. Het familiale puddingbedrijf Imperial Products fuseerde hij intussen in 1968 met Devos-Lemmens tot Continental Foods, dat in 1985 werd verkocht aan voedingsgigant Campbell Soup. De transacties werden op de voet gevolgd door Collin jr., die sinds 1972 Imperial Holding voorzat en de groep in 1993 als Imperial Invest op de beurs zou brengen.

Wannes. Fernand Carl Julien Jean-Marie Collin studeerde rechten aan de KU Leuven. Zijn oudere zus stelde hem er aan haar vrienden voor als Wannes. Zijn confraters aan de Antwerpse balie – waar hij tussen 1958 en 1987 actief was – kennen hem nog steeds onder die naam.

De parallellen met de loopbaan van zijn vader – advocaat, bankier, hoofd van een familiebedrijf – zijn frappant. Toch voelde hij de reputatie van zijn vader nooit als een last aan. “Ik heb het altijd meer als een voordeel ervaren. Er zullen altijd mensen zijn die zeggen dat de vader beter was. Ik vergelijk me niet met hem.”

De strenge gereserveerdheid van zijn vader is inderdaad niet aan zoonlief besteed. Collin jr. heet iemand te zijn die op ietwat breugeliaanse wijze van het leven geniet, en er graag de sfeer in houdt. Ook op moeilijke momenten houdt hij het hoofd koel.

Zijn medewerkers loven hem ook om zijn ploeggeest en zijn vermogen om niet de man maar de bal te spelen. Al kan dat op twee manieren worden geïnterpreteerd. Want Collin houdt, net als enkele andere familieleden, nog steeds aandelen van Antwerp Stadion aan, het vehikel dat het Eurostadion ging bouwen voor voetbalclub Antwerp. In de periode 1997-1998 nam de familie zelfs de meerderheid van de aandelen over om de club voor verder onheil te beschermen.

Zelf was hij evenmin te beroerd om zich in het zweet te wentelen: voetballen, paardrijden, tafeltennis, hoogspringen, sprinten: nauwelijks een sport of de jonge Collin beoefende ze. Intussen is het sporten beperkt tot tweemaal per week een partijtje tennis en elk jaar drie weken lang een bergtocht in de Zwitserse Alpen.

Collin werd bestuurder van moederholding Almanij in 1966 en werd begin 1980 ondervoorzitter. Eind dit jaar neemt hij daar afscheid. Bij Concentra blijft hij op vraag van de hoofdaandeelhouder, de familie Baert (78%), nog even op de voorzittersstoel zitten. “Maar dat mag wat mij betreft niet te lang duren. Het is tijd om plaats te maken voor de jongeren.”

LUC HUYSMANS