TOEN HET BOEK Winnen van wijlen Jack Welch verscheen, zei Warren Buffett: “Er zal nooit meer een ander managementboek nodig zijn.” Een boude uitspraak, maar ik ben geneigd het orakel uit Omaha gelijk te geven.
WELCH WAS GEEN ondernemer. Hij was een dynamische, agressieve manager van General Electric, die een goed gevoel ontwikkelde voor management, niet voor ondernemerschap. Tijdens zijn bewind begonnen Amerikaanse CEO’s niet langer een bedrijf, maar een beurskoers te managen en kon je ook als CEO kapitalistisch rijk worden. Welch werd zeer rijk, maar heeft General Electric nooit gesticht of overgenomen. Met andere woorden, hij nam nooit een echt risico. Hij had een vast loon en kon hoogstens extra vergoedingen aan zijn neus zien voorbijgaan. Het grootste risico was dat hij zou worden ontslagen, maar hij wás General Electric. Pas na zijn aftreden in 2001 werden almaar meer CEO’s ontslagen.
De sport is genadeloos voor zwakke spelers, die worden verkocht. Zo moest dat volgens Welch ook in het bedrijfsleven.
DE ENIGE REDEN waarom managers in aandelen of opties werden uitbetaald, was om de start-ups concurrentieel te houden. Tegen de lonen van de mastodonten als Coca-Cola, IBM of Procter & Gamble kan een starter niet op, tenzij je als werknemer de kans krijgt heel rijk te worden bij een succesvolle beursintroductie. En zo werden steeds meer werknemers uitbetaald in aandelenopties. Hoe zinvol dat is, blijkt vooral als er een beurscrash komt. Plots hangt de verloning en de motivatie van je topmensen af van zuiver macro-economische gegevens.
DE THEMA’S DIE Jack Welch predikte en in de praktijk omzette, klinken nog altijd modern. Boeiend is dat het nauwelijks principes zijn uit de hoek ‘disruptieve businessmodellen, radicale innovatie of iedereen ondernemer’. Welch was een sportliefhebber, hij zocht zijn inspiratie vaak bij teamsporten. Het team met de beste spelers wint. De sport is genadeloos voor zwakke spelers, die worden verkocht. Topspelers krijgen topvergoedingen. Zo moest dat volgens hem ook in het bedrijfsleven. De zwakken moeten eruit. Toen hij kritiek kreeg dat hij op die manier de leden van een team tegen elkaar opzette, teamwork onmogelijk maakte, verwees hij naar de sport. Is daar dan geen teamspirit nodig? Nochtans worden vooral in de sportsector elk seizoen de zwakkelingen aan de deur gezet.
WELCH PREDIKTE enthousiasme. Hou het positief, maak je enthousiasme aanstekelijk. Doe altijd meer dan van jou wordt verwacht. Laat je nooit in een slachtofferrol duwen, ga niet mee jammeren aan de tafels van de vergane glories. Heb plezier in je werk. Welch nam de waarden van een onderneming heel serieus. Je moest die niet abstract houden, maar het zit hem in de pittige details. Hij zou nu ongetwijfeld één pittig detail anders hebben gedaan.
WELCH WORDT SOMS als een onmens voorgesteld, maar hij bleef de talenten van mensen centraal stellen. Sommigen zijn slimmer, sommigen hebben meer ervaring, sommigen zijn creatiever, maar iedereen moet worden gehoord en gerespecteerd. Welch kon intimideren, maar het is wel opvallend dat alle sterke figuren die ooit voor hem hebben gewerkt (en later op hun beurt CEO zijn geworden) altijd vol lof over hem spraken. Zelfs de vakbonden apprecieerden zijn recht-door-zeementaliteit. En we kunnen in deze harde tijden bij hem te rade gaan als hij spreekt over crisismanagement. Aan u om te oordelen of dat ook geldt voor de aanpak van de Belgische regering of de Amerikaanse president Donald Trump.
Bij een echte crisis
Begin al maar aan te nemen dat het probleem erger is dan je dacht
Er bestaan geen geheimen, iedereen zal alles te weten komen
De manier waarop uw bedrijf de crisis aanpakt, zal in het slechtst mogelijke daglicht worden gesteld
Er zal bloed vloeien
De organisatie zal overleven, waarschijnlijk sterker dan ooit.
De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School. Volg mij op www.marcbuelens.com
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier