Lamborghini Gallardo Pezen of boodschappen doen, om het even...

Redactie Trends

14-06-2012, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 06:40

Lamborghini is al lang geen Italiaans merk meer. In 1998 werd de autobouwer uit Sant’Agata Bolognese, bij Bologna, overgenomen door de VW-groep. Het is de manier van werken in het bedrijf en zeer zeker de bedrijfszekerheid van de auto’s ten goede gekomen. Het is dus geen toeval dat de meest succesvolle Lamborghini onder Duits bewind werd gebouwd: de Gallardo kwam in 2003 op de markt en stond sindsdien al op een slordige tienduizend bestelbons.

Hoewel al druk aan de opvolger wordt gewerkt – wellicht rijdt die ergens in 2013 het autolandschap binnen als Cabrera – is de Gallardo nog altijd springlevend. Er zijn ook al heel wat versies, van twee- tot vierwielaandrijving, met of zonder dak. Wij reden met de dakloze versie, permanente 4×4 en een gerobotiseerde automatische versnellingsbak en hadden geluk: het weer zat voor een keertje goed. Zodat we met volle teugen konden genieten van het benevelende motorgeluid, verspreid door de zeer krachtige V10. Een geluid dat natuurlijk deels fake is, want tegenwoordig bepalen ingenieurs de klank van de motor in een sportwagen met software en andere ingrepen. En neen, u hoeft hierin geen kritiek te lezen, want het resultaat is geslaagd: de tiencilinder gromt en joelt en schreeuwt als je vol op het gas gaat en de bestuurder zich helemaal verliest in de rauwe acceleraties. Terwijl hij dan weer opvallend ingetogen blijft zodra je mee gaat toeren met het gewone verkeer.

Sportwagens mogen immers niet meer extreem zijn. Of liever: ze moeten kúnnen extreem zijn, maar mogen het niet altijd zijn. Je moet er ook heel gewoon mee kunnen rijden. En dat is het geval met deze Gallardo. Het volstaat dat je beseft dat het ding laag bij de grond hangt en vluchtheuvels dus enige omzichtigheid vergen, en iedereen met een rijbewijs kan ermee om de zondagse koeken. Het enige dat toch wel enige aanpassing vereist, is de automatische versnellingsbak van het gerobotiseerde type, die hier als oplossing werd gekozen omdat hij veel lichter is dan een echte, volautomatische bak. Als je niet perfect met het gaspedaal speelt (even lossen voor het schakelen), dan krijg je een schokkerig gevoel. Bovendien mocht het ding ook best wat sneller schakelen, als je gaat vergelijken met de gangwissels van andere topmachines van Porsche, Ferrari of BMW.

Voorts vonden we het interieur ook wat veel kraken en piepen voor een machine uit deze prijsklasse, vooral dan achter de bestuurder, waar het dakmechanisme zit. Maar wel een pluim voor de stoffen kap, die in 20 seconden open of dicht gaat.