KOK IN DE TALENVALLEI

Millimetergeknipt haar en afkomstig uit Diest – deze twee penseeltrekken uit het portret van Philippe Vercruyssen doen een paracommando vermoeden. Niets is minder waar. De burgerlijk ingenieur zette nooit een voet in het leger. Als we de vergelijking al mogen doortrekken, slaat ze veeleer op zijn kordate carrière in het bedrijfsleven. Onlangs ging Vercruyssen, nauwelijks 33, aan de slag als senior investment manager van het Flanders Language Valley Fund. Tussen nu en de eeuwwisseling wil FLV Fund een tiental investeringsmanagers aan het werk zien. Hun taak is cruciaal: zoveel mogelijk excellente bedrijven op het spoor komen, erin participeren en ze eventueel naar Ieper lokken. “We hebben al bijna twintig bedrijven in portefeuille en je hoort vrij snel van nieuwe realisaties,” zegt Vercruyssen wat geheimzinnig.

Na zijn studies in Leuven (1988) kon Vercruyssen meteen aan het werk op het Brusselse kantoor van Andersen Consulting, waar hij rijkelijk veel ervaring sprokkelde. In 1992 – na signalen te hebben ontvangen via het informele circuit – stapte hij over naar de Vlaamse Investeringsvennootschap ( VIV), een dochter van de Generale Bank. Vercruyssen leerde er als senior investment manager de wereld van de investeringsdossiers, de evaluatiemodellen en de risicocalculaties door en door kennen. Dit werk leidde hem in de periode 1992-1998 tot in het hart van een reeks minder bekende, maar veelbelovende Vlaamse kmo’s, zoals ACB in Dendermonde (gedrukte schakelingen), Groep Bergpak in Erpe-Mere (verpakking) en Eurorent in Hasselt (verhuur van materieel). Bij de VIV leerde Vercruyssen ook zijn huidige baas kennen: Philip Vermeulen, de managing director van FLV Fund.

Eerder dit jaar achtte Vercruyssen de tijd rijp voor een nieuwe sprong in zijn carrière. Toen de Wetterse fotofinisher Spector zich aanmeldde, aarzelde hij niet. Hij werd er information & investment coördinator, zij het slechts voor enkele maanden. “Ik had er het gevoel te veel tussen vier muren te zitten,” zegt hij zonder rancune.

Sinds enkele weken trekt hij elke ochtend, en na afscheid te hebben genomen van vrouw en kinderen Raphaël (6 j.) en Titia (3 j.), vanuit Baardegem (bij Aalst) naar de Westhoek. Het gevoel waarnaar hij professioneel hunkerde – met een grote verantwoordelijkheid op de schouders van links naar rechts te vliegen – heeft hem weer in de ban. Tot in de VS toe polst hij potentiële investeerders voor FLV Fund. In deze omstandigheden rest er wel minder tijd voor squash en tochten op de mountainbike. Maar hij belooft wel dat hij de collega’s in Ieper weldra verblijdt met zijn kookkunst. “Desserts, zoals een eclair of een wat gesofisticeerder tiramisu, zijn mijn specialiteit.”