Islam houdt Frankrijk in zijn greep

De lancering van Soumission, de jongste roman van de Franse succesauteur Michel Houellebecq, viel samen met de terreuraanslag tegen de redactie van Charlie Hebdo in Parijs. Om veiligheids-, maar ook persoonlijke redenen (Houellebecq verloor daarbij een vriend) werd de promotie onmiddellijk stopgezet. Het weerhield het boek er niet van naar de top van best verkochte boeken te schieten.

De inhoud van Soumission was geen verrassing. Vorig jaar raakte al bekend waar het boek over ging. Het verhaal start in Frankrijk in het jaar 2022. Marine Le Pen (FN) moet bij de presidentsverkiezingen de duimen leggen voor een islamitische kandidaat. Dat luidt een nieuw tijdperk voor het land in. De nieuwe president blijkt een man met een visie te zijn, iemand die droomt van een soort Eurabië, groter dan het Romeinse Rijk ooit was. En in dit verhaal bevindt zich François, 44 jaar, hoogleraar literatuur aan de Sorbonne. François is een typisch Houellebecq-personage: negativistisch ingesteld, scherpe waarnemer, stevige drinker, maar ook een man die affaires onderhoudt met jonge studentes. Relaties die hem niet tevreden stellen.

En dan komt er die Franse moslimpresident. François staat voor de keuze: zich bekeren of met pensioen gaan. Aanvankelijk kiest hij voor het laatste, overigens financieel geen slechte zet. Maar hij wordt door de rector van de Sorbonne benaderd. Of hij toch geen zin heeft om weer te beginnen. Bekering tot de islam is dan wel noodzakelijk.

De gelijkenis met de 19de-eeuwse Franse auteur Joris-Karel Huysmans valt op. Aan het einde van zijn leven bekeerde hij zich tot het katholicisme. En heel wat opportunisme was daar niet vreemd aan. Hij belandde in een klooster waar een meid voor hem kookte, hij had zijn begeerde Hollandse tabak, een dak boven zijn hoofd. Opportunisme is ook het enige wat François eventueel over de streep zou kunnen trekken. En waarom ook niet? François wordt moslim, want alcohol wordt gedoogd en polygamie wordt ingevoerd. De rector van de Sorbonne is een treffend voorbeeld. Hij heeft twee vrouwen: een van veertig voor in de keuken, een ander van vijftien voor de vleselijke geneugten.

Houellebecq schetst een beeld van de ‘sharia light’die Frankrijk in haar greep houdt. En al bij al valt het nog mee. Dat zei hij ook in een interview: “De Koran bleek beter dan ik dacht”. De maatschappij die hij schetst is er dan ook een met een gedecimeerde criminaliteit en dalende werkloosheid (vrouwen worden van de arbeidsmarkt verwijderd). Alleen is dit slechts de buitenkant, een verpakking van de islamdie in werkelijkheid niet zo onschuldig is. Met de zwartgallige humor die hem eigen is, houdt Houellebecq de Franse samenleving een spiegel voor. En niet enkel de Franse. Ook België krijgt een rol in het verhaal: het tweede land in Europa waar een islamitische partij democratisch aan de macht komt.

Michel Houellebecq, Soumission, Flammarion, 2015, 300 blz., 19,95 euro

MICHAËL VANDAMME