HOERA VOOR VLAANDEREN ?

ALLES BEWEEGT.

“Als iemand mij vijf jaar geleden zou gezegd hebben dat dit allemaal mogelijk was in een overheidsorganizatie, zou ik die persoon gek verklaard hebben. Tot het einde van de jaren ’80 heeft het openbaar ambt echt stilgestaan. Nu is op een periode van vijf jaar heel veel in beweging gebracht. De Vlaamse administratie speelt een voortrekkersrol. Zij heeft het misschien makkelijker dan de federale administratie, die een veel zwaardere erfenis meesleurt, maar je moet het toch maar doen. Dit is een revelatie. ” Professor Annie Hondeghem van het Vervolmakingscentrum voor Overheidsmanagement en -beleid (VCOB, KU Leuven) spaart haar lof niet. Hondeghem heeft zich gespecializeerd in personeelsbeleid bij de overheid en volgt de tematiek sinds 11 jaar op de voet. Hoera voor de NV Vlaanderen ? Staan er dan geen remmen op de vernieuwingsoperatie ?

Annie Hondeghem : “Veel van de nieuwe modellen zijn uitgewerkt aan de top of door een beperkte groep. Daarom zullen nog serieuze inspanningen moeten worden geleverd om begrip en praktijk tot de basis te laten doordringen. Er bestaan kommunikatiekanalen, zoals Vlamm en BOA, maar wat deze opleveren, kan ik moeilijk inschatten.

“Het belangrijkste probleem is misschien wel dat het allemaal wat te snel gaat. De mensen krijgen niet de tijd om alles te verteren. De ene vernieuwing is nog maar pas ingevoerd of er komt er al een andere aan. Als er weerstand bestaat, is die grotendeels hieraan te wijten. Ook de reorganizatie van het middenkader heeft kwaad bloed gezet. Het terugbrengen van het aantal afdelingshoofden tot een derde betekent dat je er twee op drie ongelukkig maakt. In het recente verleden zijn velen wel goed bevonden om direkteur te worden en twee jaar later voldoen ze plots niet langer. “

GEEN GROTE KUIS.

De Vlaamse administratie betrok haar personeel grotendeels uit de oude federale strukturen. Zelfs al kon ze met een nieuwe lei beginnen, dan nog was er aanvankelijk geen sprake van een echt en aktief rekruterings- en selektiebeleid, afgestemd op de behoeften van de “nieuwe organizatie”. In welke mate vertraagt dit en de door sommigen gewraakte vastheid van betrekking de hervorming ?

Annie Hondeghem tilt er niet zo zwaar aan : “Het is niet even makkelijk als in de privé-sektor om werknemers die manifest niet voldoen aan de deur te zetten. Daar moeten we echter leren mee leven. Het klopt dat niet iedereen bij de Vlaamse administratie op zijn plaats zit. Maar het is ook niet aangewezen om een verandering als deze te starten met een grote kuis. Zo’n uitgangspunt roept te veel weerstand op bij het personeel. Op relatief korte termijn zal het nieuwe beoordelingssysteem voor de nodige korrekties moeten zorgen. De vraag is alleen hoe het zal worden toegepast. Ook het oude statuut voorzag in beoordeling. Objektieve evaluatie is trouwens in alle organizaties een uiterst moeilijke zaak. Ik zou bijna durven zeggen dat het eerder normaal is dat dit mislukt. Positief is dan weer dat de Vlaamse administratie veel tijd uitgetrokken heeft om het systeem te ontwikkelen. De klemtoon ligt sterk op het tot stand brengen van een nieuwe relatie en een open kommunikatie tussen chefs en medewerkers. Dat lijkt mij belangrijker dan het evaluatiesysteem op zich.

“Positief is dat de Vlaamse administratie zich niet beperkt tot knutselen in de marge. Je ziet heel duidelijk dat strategie, organizatiestruktuur, personeelsbeleid en kultuur met elkaar verbonden zijn. “