“Hoe langer ik in het leven sta, hoe meer evenwicht ik vind”

”

De work-lifebalans. Hoe ouder ik word, hoe theoretischer ik dat idee vind. Als je werk en leven tegenover elkaar zet, lijkt het alsof je niet leeft wanneer je werkt. Terwijl mijn werk net zo’n belangrijk onderdeel van mijn leven is. Ik probeer daarom eerder een evenwicht te zoeken tussen de drie pijlers in mijn leven: mijn werk, mijn familie en mijn persoonlijkheid.

“Het is niet toevallig dat ik bij die opdeling uitkom. Met enkele gelijkgestemde bedrijfsleiders komen we elke maand samen om het over die drie onderwerpen te hebben. We praten dan eerlijk over de onevenwichtigheden die we ervaren en waarvoor we een oplossing zoeken. Als de coronacrisis blijft duren, zal het volgende overleg digitaal gebeuren, maar dan nog zullen we samen een evaluatiemoment inlassen. Openlijk kunnen spreken over wat je bezighoudt, met mensen die je helemaal vertrouwt, daar haal je enorm veel uit. Dankzij die ontmoetingen heb ik belangrijke beslissingen kunnen nemen, zowel privé als zakelijk.

“Ik durf te zeggen dat hoe langer ik in het leven sta, hoe meer evenwicht ik vind. Mag je dat maturiteit noemen? Ik weet het niet, maar je leert met de jaren de belangrijke zaken wel beter te scheiden van de minder belangrijke. Het is goed dat je als twintiger en dertiger meer sturm-und-drang hebt, maar op een bepaald moment ga je toch meer zoeken naar kwaliteit dan naar kwantiteit.”

Het excuus van de zakenman

“Ook in mijn momenten met het gezin ligt de kwantiteit niet zo hoog, maar wanneer we wel met z’n allen samen zijn, zijn we volledig op elkaar gericht. Het is het typische excuus van de zakenman, ik weet het. Die stelt volgens het cliché altijd dat hij er niet vaak is voor zijn gezin, maar dat hij er wel helemáál is als hij er toch tijd voor maakt. Maar voor mij geldt dat echt ( lacht). Iedereen weet bijvoorbeeld dat de zondagmiddag voor mij heilig is. Dan eten we allemaal samen en nemen we uitgebreid de tijd voor elkaar. Op dat moment ben ik niet te boeken. Niet professioneel, maar ook niet privé.

“Ik merk trouwens dat ik ook in mijn vriendschappen meer en meer kies voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Ik heb niet meer de behoefte om overal bij te zijn en alles mee te maken. Mijn vriendenkring is daardoor kleiner geworden, maar de vriendschappen zijn hechter. Doe mij maar gesprekken met een paar mensen die je volledig vertrouwt en met wie je echt tot in de diepte kan gaan.

“Al moet je ook tijd uittrekken om jezelf te ontwikkelen. Dat is iets wat de laatste jaren alleen maar aan belang heeft gewonnen bij mij. Fysiek daag ik mezelf uit door te lopen en aan powertraining te doen, mentaal door te lezen en te zoeken naar nieuwe inzichten.”

Positief antwoorden

“Natuurlijk zijn er soms nog momenten dat het evenwicht verstoord raakt, en alle tijd en energie bijvoorbeeld naar het werk gaan. De voorbije tien jaar lag bij Montea een heel sterke focus op opbouwen, groeien, internationaliseren. Dan kan het niet anders dan dat de balans in bepaalde periodes even zoek is, maar als je basis goed zit, kan dat geen kwaad. Als je je evenwicht op andere momenten bewaakt, mag je soms in onevenwicht gaan zonder dat je de kern raakt.

“Ik check trouwens regelmatig of die kern nog goed zit. Elk jaar maak ik de balans op en wil ik kunnen zeggen dat ik op elk van de drie gebieden die ik aanhaalde vooruitgang heb geboekt. Heb ik mijn familie en mezelf zien evolueren op een positieve manier? En is mijn business ontwikkeld op een manier die beter is dan een jaar geleden? Tot nu kan ik elk jaar positief antwoorden. Absoluut.”