Het sprookje van Medinah

In de buurt van Chicago won Tiger Woods zijn tweede grote toernooi van het jaar. De concurrentie was alweer machteloos.

Een maand na zijn derde overwinning in de British Open, op de Royal Liverpool, heeft de nummer één van de wereld een ander toptoernooi gewonnen, ook al voor de derde keer. De Amerikaan Tiger Woods was de beste in het US PGA Championship, op het parcours van de Medinah Country Club in Illinois, een toernooi dat hij voor het eerst won in 1999.

Woods rondde af met achttien slagen onder de par (69, 68, 65, 68) en deed daarmee beter dan Shaun Micheel (VS,-13) en het trio Sergio Garcia (Spanje), Luke Donald (VK) en Adam Scott (Australië), dat -12 speelde. Voor de best betaalde topsporter ter wereld (dit jaar speelde hij al 6 miljoen dollar prijzengeld bijeen) was het de twaalfde overwinning in majors en de tweede sinds de dood van zijn vader Earl op 3 mei 2006. Een afscheid waaronder Woods fel had geleden, want zijn vader speelde een grote rol in zijn carrière.

Woods zit nu meer dan ooit op koers om de beste golfspeler aller tijden te worden: een eer die wordt afgemeten aan het aantal gewonnen majors. Nu is hij al voorbij Walter Hagen. Hij moet nog zes keer winnen om het fabelachtige record van Jack Nicklaus te evenaren: achttien majors. De leeftijd spreekt alvast in het voordeel van Woods: Nicklaus was 33 toen hij er twaalf achter zijn naam had, terwijl Tiger dat aantal al op zijn dertigste heeft bereikt.

Het zegerecord laat niemand onberoerd. Nicklaus verklaarde al dat hij er meer dan achttien had kunnen winnen, maar ook veel tijd in zijn kroostrijk gezin stopte. Woods is veel meer gefocust op zijn carrière. Hij wil ook absoluut de beste aller tijden worden, alsof hij alleen daarvoor leeft. De Amerikaan is een toonbeeld van wilskracht en gedrevenheid. Sommige waarnemers vinden dat het stilaan saai wordt hoe Tiger Woods de golfsport domineert. Het neemt niet weg dat hij in tien jaar professioneel golf twee keer in een dip raakte, zoals toen hij dit jaar na een onderbreking van twee maanden, als gevolg van het overlijden van zijn vader, in het begin van het seizoen opnieuw naar de golfbaan trok: in de US Open speelde hij zo slecht, dat hij niet eens voorbij de cut raakte. Twee weken later won hij echter al de British Open en nu lijkt het alsof hij gewoon niet meer te kloppen is.

Het is niet echt een verrassing dat Woods momenteel op zo’n niveau speelt. De Amerikaan was pas twintig toen hij de Masters won, als jongste ooit in de geschiedenis met een recordvoorsprong van twaalf slagen. Het was meteen duidelijk dat Woods absolute top zou worden. Natuurlijk komt er voor alle kampioenen ook ooit een terugweg, maar momenteel is het moeilijk om bij de concurrentie iemand te vinden die evenveel talent heeft en Woods van de troon zou kunnen stoten. Nergens ter wereld staan outsiders op die daartoe in staat lijken. Ook de grote droom van de meester lijkt nog lang niet uit te komen: Woods hoopt dat golfers uit de zwarte gemeenschap doorstoten naar de top.

John Baete