Het gezicht van 14.000 leden uit 68 landen

Godfried De Vidts is een spraak-waterval en goochelt onverstoorbaar met beurstermen. Onlangs werd hij beloond voor zijn gedrevenheid met de benoeming tot voorzitter van de internationale vereniging van valutahandelaars, ACI.

“Mensen die mij kennen, zeggen vaak dat ze nooit geloven dat ik op een dag zal stoppen met werken en niets meer zal doen,” lacht Godfried De Vidts, global funding co-ordinator van Fortis. Met andere woorden: hij is verantwoordelijk voor het liquiditeitsbeheer van de instelling. “Ik moet ervoor zorgen dat Fortis op de best mogelijke manier zijn middelen beheert. Bijvoorbeeld dat de bankverzekeraar op zo’n goedkoop mogelijke manier geld aantrekt om het dan weer voordelig aan zijn klanten uit te lenen.”

De Oost-Vlaming is een selfmade man. Recht van de humanioraschoolbanken, waar hij economie studeerde, belandde De Vidts bij de toenmalige Kredietbank. Daar trad hij op als de contactpersoon tussen de front- en de back-office. Al snel stuurde de instelling hem naar Bahrein. “Ik kwam terecht op de dealer room, waar ik op de werkvloer alles geleerd heb,” vertelt de vader van twee kinderen. Vier jaar later ging hij zelfs voor een termijn van vijf jaar aan de slag bij de lokale Saudi National Commercial Bank. In 1987 keerde hij terug naar België, waar hij aan de slag ging bij de toenmalige Generale Bank.

De Vidts lijkt overal bij betrokken te zijn: hij is voorzitter van de European Repo Council, lid van het Eurepo Steering Committee, lid van de Europese denkgroep Giovannini… en nu voor drie jaar voorzitter van de grootste vereniging van valutahandelaars ( ACI/Financial Markets Association), goed voor 14.000 leden uit 68 landen. “Tijdens mijn voorzitterschap bouw ik toch mee aan een stukje Europa en de rest van de financiële wereld,” vertelt De Vidts. “We moeten ervoor zorgen dat de sector een stem krijgt in de Europese regelgeving.”

Ondertussen moet De Vidts wel uitkijken dat hij zijn groenten in zijn tuin niet laat verkommeren, maar het rustiger aan doen hoeft voor hem nog niet. “Ik hoop na drie jaar nog eens verkozen te worden,” geeft hij toe. “Je moet toch tijd krijgen om veranderingen door te voeren. Ach, organiseren zit in mijn bloed. Mijn moeder had acht kinderen en was voorzitter van de Boerinnenbond. Zij heeft het mij zeker geleerd.” A.G.

A.G.