Hercules

Voor hun vijfendertigste animatiefilm kozen de Walt Disneystudio’s voor een figuur uit de Griekse mythologie : “Hercules”.

Nadat het regisseursduo John Musker en Ron Clements de Disneyformule nieuw leven had ingeblazen met ” Little Mermaid” en ” Aladdin“, lieten beide heren zich deze keer inspireren door de legende van Hercules.

Zoals het ook de bewerking van Victor Hugo‘s “Notre-Dame de Paris” verging voor ” The Hunchback of Notre Dame“, zo zal ook menig purist grote ogen opzetten wanneer hij de interpretatie van de Griekse mythologie door de Disney-clan ziet. Er is evenwel geen kind de uiteindelijke doelgroep die daarvan wakker zal liggen. De vele woordspelingen in de film maken ” Hercules” ook heel genietbaar voor de volwassen begeleider. Na het enorme succes van “Aladdin” en ” The Lion King“, werden ” Pocahontas” en “The Hunchback of Notre Dame” te serieus bevonden door het Amerikaanse publiek. “Hercules” keert dan ook terug naar de pure muzikale komedie.

Zoals elke Disney-productie gaat “Hercules” over de zoektocht van de adolescent naar zichzelf en de waarden van het leven. Het verhaal wordt verteld en gezongen door vijf Muzen in swingende gospelstijl. “Hercules” vangt aan met het geboortefeest op de Olympus. De enige die het kleurrijke spektakel met zijn rothumeur komt verpesten, is Hades : de Heer van de Onderwereld. Hij heeft er ook reden toe, want hem werd voorspeld dat de volwassen Hercules het enige obstakel is om de Olympus te heroveren en Zeus te verdrijven. Hades’ schildknapen Pain en Panic ontvoeren Hercules van de Olympus naar de Aarde, maar mislukken in hun opdracht om de baby te vermoorden. Hercules, sterfelijk geworden en begiftigd met een oncontroleerbare bovenmenselijke kracht, groeit op tussen de mensen tot wanneer hij ontdekt dat hij de zoon van Zeus en Hera is. Om opnieuw een God te worden, moet Hercules aan zijn vader bewijzen dat hij een held is. In zijn strijd tegen Hades wordt Hercules geholpen door het paard Pegasus, de sater Phil en het meisje Meg.

Het kwade, alias Hades, is dé ster van de film. In tegenstelling tot Hercules, die het best te omschrijven valt als een bodybuilder met de gaven van Superman en de naïeve onschuld van Bambi, is Hades (gespeeld door James Woods) één en al vitaliteit en venijn. Voor de visuele stijl namen Musker en Clements de vermaarde illustrator en karikaturist Gerald Scarfe onder de arm. De bij momenten zeemzoete score (met onvermijdelijke ballades) van Alan Menken is de enige smet op deze energieke animatiefilm.

PIET GOETHALS

“Hercules” komt vanaf volgende week uit in de bioscoop.

Hercules Ook heel genietbaar voor volwassenen.