Grote uitdagingen voor middelgrote mogendheden

Kevin Rudd

De uitdagingen die in 2009 op ons afkomen, maken het noodzakelijk dat landen samenwerken in kwesties als het wereldwijde financiële systeem, de wereldhandel, klimaatverandering, terrorisme en de verspreiding van massavernietigingswapens. We hebben het moeilijk om die problemen doeltreffend aan te pakken, deels omdat we er ten onrechte van uitgaan dat enkel de leiders van de grootmachten oplossingen kunnen aandragen.

De middelgrote mogendheden maken zich geen illusies. Zij weten dat hun invloed berust op de kracht van hun ideeën en de doeltreffendheid waarmee ze coalities aangaan, en niet op hun aantal inwoners, de omvang van hun bbp of hun militair arsenaal. Ze hebben een traditie van creativiteit, het opzetten van multilaterale instellingen en het overbruggen van de kloof tussen strijdende partijen.

Australië wendt zijn status van middelgrote mogendheid al jarenlang op een positieve wijze aan. We richtten de Cairns Group op (voor exporteurs van landbouwproducten) en de Canberra Commission voor het verwijderen van kernwapens. We waren ook een van de drijvende krachten achter APEC (Asia Pacific Economic Co-operation) en we hebben verschillende conflicten in de regio helpen oplossen.

We hebben een mooie traditie van leiden door het goede voorbeeld te geven. Neem bijvoorbeeld onze eenzijdige invoertariefverlagingen in het begin van de jaren tachtig, die hebben bijgedragen tot de wereldwijde vooruitgang van de vrijhandel. In 2009 zal Australië die traditie nieuw leven inblazen met doelgerichte maatregelen voor wereldwijde financiële stabiliteit, klimaatverandering, nucleaire proliferatie en ontwikkeling.

De wereldomvattende financiële crisis van 2008 toont het belang aan van samenwerking tussen landen om de gemeenschappelijke dreiging de baas te worden. De middelgrote mogendheden, die een groot deel van de G20 (de grootste economieën van de wereld) uitmaken, kunnen hun ervaring met verschillende regelgevende modellen aanbrengen en zo een leidinggevende rol spelen in de totstandkoming van duurzame financiële stabiliteit.

Australië ijvert voor meer openheid bij financiële instellingen die belangrijk zijn voor het systeem, en voor een strenger toezicht dat moet aansporen tot meer verantwoordelijk ondernemingsgedrag. Australië zal ook pleiten voor boekhoudhervormingen die een beter zicht op de onderliggende waarde van de activa bieden. En het zal aandringen op een versterking van het mandaat van het Internationaal Monetair Fonds in prudentiële analyse en knipperlichtsystemen om zwakheden aan te geven.

Geen enkel ander probleem benadrukt de onderlinge afhankelijkheid van landen zozeer als de klimaatverandering. Het wereldwijde systeem wordt gevraagd om iets te doen wat het nog nooit gedaan heeft. We moeten akkoord geraken over de overschakeling naar een CO2-arme economie. Om die tot stand te brengen, zal vooral politieke vastberadenheid nodig zijn en die moet duidelijk tot uiting komen in Kopenhagen in december.

In 2009 zal de Australische regering wetgeving uitwerken voor het meest omvangrijke systeem van emissieruil ter wereld, een systeem dat driekwart van onze uitstoot moet dekken. In 2009 worden we ook het allereerste land met een wettelijk kader voor de opvang en opslag van CO2. Een land dat voor 80 procent van zijn energieproductie afhankelijk is van steenkool, kan dankzij die technologie zijn uitstoot van broeikasgassen onmiddellijk verminderen.

Australië is er ook van overtuigd dat het zijn engagement om iedereen een ‘eerlijke kans’ te geven, ook buiten zijn grenzen moet uitdragen. Australië zal zijn officiële ontwikkelingshulp tegen 2015 optrekken naar 0,5 procent van het bbp en daarbij vooral focussen op nieuwe partnerships met de buren in de Stille Oceaan om de armoede in onze regio te bekampen.

In 2009 bestaat het APEC-forum twintig jaar. Nu het zwaartepunt van de wereld verschuift naar Azië en de Stille Zuidzee, denk ik dat we verder moeten kijken dan APEC en op zoek gaan naar de beste economische, politieke en veiligheidsconstructie voor 2020 en daarna. Op de ruimere agenda van de wereldhandel zal Australië blijven aandringen op een geslaagde afronding van de Doharonde – een resultaat dat van cruciaal belang zou zijn voor een sterkere en eerlijkere wereldeconomie.

De vruchten van de vooruitgang die we in 2009 zullen boeken, zullen niet onmiddellijk zichtbaar zijn, maar als de middelgrote mogendheden hun energie en initiatieven bundelen, zal het allemaal sneller gaan. (T)

DE AUTEUR IS PREMIER VAN AUSTRALIë.