Eind januari versierde/vandaliseerde iemand de gevel van de William Morris Gallery in Walthamstow met de woorden: ‘Vertel je kinderen over de rol die jij hebt gespeeld in de gentrificatie van deze plek. Het ging snel. Toon respect voor diegenen die je verving. Je hebt hen niet ontmoet. En nu, geniet van jouw mooie groene plek. Sorry Mr Morris.’ Gentrificatie betekent dat mensen met een hoger inkomen naar vervallen buurten verhuizen en met hun kapitaal zorgen voor een opwaardering.
Ik hopte van buurt naar buurt in Oost-Londen. Ik verhuisde naar een wijk als er een eerste hippe koffiebar en fietswinkel opende, en vertrok weer als het te populair werd en dus te duur. Ik vloekte op zij die na mij kwamen met meer geld en pas naar dit soort buurten verhuizen als het er wit en veilig voelt. Ik vloekte op toeristen die Londen als een local willen beleven en onze woonbuurten infiltreren. Een flat verhuren aan toeristen op Airbnb brengt meer op dan verhuren aan de echte local, met stijgende huurprijzen als gevolg.
Ik ging van Dalston naar Haggerston naar Clapton. Toen wilden we een woning kopen en konden we ons enkel Walthamstow veroorloven. Er was nog geen goeie koffie of microbrouwerij. Er werden geregeld mensen vermoord. Maar het ging snel. Gentrificatie betekent dat alles wordt aangepast aan onze witte geprivilegieerde demografie. Het voelt comfortabel. De marktwaarde van onze woning stijgt met elke zuurdesembakker die z’n deuren opent. Het went snel.
En ja. Het werd hier veiliger met mooiere openbare ruimtes, meer voorzieningen en betere scholen. De economie werd aangezwengeld. Maar toch vervloeken veel oorspronkelijke bewoners ons. En ik snap hen. De grote instroom van nieuwe mensen vervreemdt hen. Ook ik zal te pas en te onpas laten vallen hoe multicultureel we zijn en dat onze dochter maar 30 procent witte kindjes in haar klas heeft.
De stijgende prijzen drijven bewoners uit hun buurt. Huurprijzen zijn niet voldoende beschermd tegen gentrificatie. Er wordt niet voldoende geïnvesteerd in de oorspronkelijke bewoners om het goede van gentrificatie niet te laten doorslaan naar nog een identieke homogene witte middenklassebuurt. De huurprijzen van sociale woningen worden bepaald op basis van gemiddeld inkomen. Dat is te hoog voor wie hier al was. De supermarkten stellen hun aanbod en prijzen af op de kapitaalkrachtigste inwoners. Het is positief dat er meer aandacht en kapitaal is voor een economie met eerlijke lonen, en ingrediënten en materialen die liever zijn voor onze aardbol. Het is niet oké dat de grote supermarktketens plots hun brood in een artisanaal ogende zak steken en er meer voor vragen. Gentrificatie mag niet ten koste zijn van de bestaande bewoners.
De marktwaarde van onze woning stijgt met elke zuurdesembakker die z’n deuren opent. Het went snel.
De besmeurde muur op de William Morris Gallery wakkerde interessante discussies aan, handen worden uitgereikt en microbedrijven brainstormen over hoe ze een breder publiek kunnen dienen. Nieuwe en oude bewoners zijn het erover eens dat de graffiti moet blijven. Het is kunst die inspireert en samenbrengt. Maar zoals vaak ligt het lot van de muur en de buurt in de handen van de overheid.
Volgende week: Patrick Vandenrhijn vanuit Duitsland
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier