Exclusieve GT

Polestar was niet zo lang geleden de huistuner van Volvo, of de afdeling die de heel sportieve versies van bestaande modellen bouwt, zoals M bij BMW en AMG bij Mercedes. Toen Volvo zin kreeg een coupé op de markt te brengen, premium en in een hogere prijsklasse, kwam het op het idee dat niet onder de vlag van Volvo te doen, maar Polestar te promoveren tot een volwaardig merk. Bovendien hadden Volvo en zijn Chinese eigenaar Geely zo een merk voor het geplande nieuwe gamma prestigieuze elektrische auto’s, waarmee ze het almachtige Tesla konden belagen.

Vandaag profileert Polestar zich als een volledig elektrische merk. In het eerste kraambed lag een model dat een buitenbeentje in het nog beperkte gamma is, en dat zal blijven. De Polestar 1 – ooit gepland als een Volvo coupé – is geen volledig elektrische auto, maar een plug-inhybride.

De Polestar 1 is in de eerste plaats een behoorlijk exclusieve machine waarvan wereldwijd maar 1500 exemplaren zijn gebouwd. We konden hem onlangs testen en vergaapten ons aan een bloedmooie lijn en een koetswerk van kunststof, versterkt met onverwoestbare koolstofvezel, veel lichter dan staal of aluminium. Dat is maar goed ook, want met zijn stevige batterijen en twee elektromotoren boven op de benzinemotor reikt de Polestar 1 al flink voorbij de 2 ton. Dat er plaats voor die batterijen moest worden gevonden, merk je als je de koffer opent. Daar is maar plaats voor 125 liter bagage. In het interieur werden alleen maar leder en hoogwaardige materialen gebruikt. Top dus.

De rij-ervaring is ronduit indrukwekkend. Niet alleen kun je met een volle batterij flirten met een elektrische autonomie van 100 kilometer, wat stevig is. Als je wat forser op het gaspedaal drukt en dus ook de tweeliter turbobenzine aanspreekt, schiet de Polestar 1 als een raket vooruit. Ondanks het hoge gewicht blijft hij behoorlijk handzaam in het scherpere bochtenwerk. Toch is sportief rijden niet zijn voornaamste roeping. De Polestar 1 is in de eerste plaats een heel krachtige en exclusieve GT waarmee het leuk reizen is. Weliswaar met z’n tweeën, want een volwassene op de anekdotische achterbank laten zitten, is een vorm van marteling.