Elitair.

We zullen het maar opbiechten. Aan golfspelen hebben de meeste leden van onze redactie een broertje dood. Elke week leest u in deze Trends wel een golfpagina, maar wie het democratische gehalte van een rondje golf aan het aantal beoefenaars in de Trends-ploeg zou afmeten, kan niet anders dan een erg elitaire indruk van de sport krijgen. Zelfs na hun reportage over golf en zakendoen (zie blz. 36) snappen onze twee caddies van dienst – Dave Mestdach en Hans Brockmans – nog altijd niet wat een topmanager bezielt om passioneel een balletje van 1,5 inch groot met een stok naar een putje in de grond te slaan.

Luc Vandewalle ( BBL-ING) doet het. Paul Buysse en Julien De Wilde ( Bekaert) spelen het. En ook Herman De Bode van McKinsey & Company en John Goossens van Belgacom laten geregeld de golfclub swingen. Het aantal jongere bedrijfsleiders dat wekelijks met golfzak en spikes de green opsloft, groeit gestaag aan. Toch wordt er niet aan business gedaan op het gemanicuurde gras, zeggen de meesten. Maar de personal touch van drie tot vier uren een balletje te putten samen met een collega, klant, concurrent of outsider, geeft wel dat ietsje méér dat in het zakendoen een wereld van verschil kan maken.

Wellicht speelt er nog iets anders mee. Vorige week hield deze redactie een pre-briefing voor de komende Trends CEO Summit, die op 19 maart 2003 plaatsvindt. Een achttal Belgische alumni van bekende business-scholen als Chicago en Harvard University, Insead, IMD, London Business School en het Europacollege verschenen op het appèl. Op de openingsvraag met welke demonen bedrijfsleiders vandaag het meest worstelen, antwoordde één van hen, een jonge CEO uit de bankwereld: “De eenzaamheid aan de top.” En in één adem voegde hij eraan toe: “Topexecutives hebben meer dan ooit de behoefte om hun problemen te ventileren met peers.”

Is golfsport daarvoor het perfecte alibi? Het hoeft geen betoog dat de sluimerende recessie, het deprimerende beursklimaat en boekhoudkundige schandalen à la Lernout & Hauspie, Enron, WorldCom en Xerox hun sporen hebben nagelaten op het psychische gestel van toplui. De behoefte aan een schouderklopje, een luisterend oor of een geruststellend advies is er dan ook bijzonder groot. Menselijk gezien een heel begrijpelijke reflex, maar dat die troost uitgerekend in kringen van ‘gelijken’ moet worden gezocht, is minder geruststellend.

Exclusieve milieus als de Royal Zoute Golf Club of de Royal Antwerp zijn nog altijd de ultieme biotopen voor managers of bedrijfsleiders om zich onder lotgenoten te wentelen in het eigen grote gelijk. En om alle gradaties van werkelijkheidszin te verliezen. Misschien is golf niet langer elitair, maar veel beoefenaars ervan hebben de elitaire aura van de sport precies om die reden instandgehouden.

Vers bloed is dus gewenst om de sport van zijn happy few-imago te bevrijden. Dat lieten we ons geen tweemaal zeggen. Om het acute gebrek aan golfkennis in onze redactie een averechtse swing te geven, schreef Trends zich in voor een ‘golf clinic’ in Ieper. Op zaterdag 13 juli geven we rendez-vous. Journalistieke talenten in spe zijn gewaarschuwd: een golfbrevet zal daarna als expliciete voorwaarde gelden om tot de redactie toe te treden. Maar we verzekeren u, een peterschap of forse ledenbijdrage blijven uit den boze.

Piet Depuydt, Hoofdredacteur [{ssquf}]

De ‘Royal Zoute Golf Club’ of ‘Royal Antwerp’ zijn nog altijd de ultieme biotopen voor managers om zich onder lotgenoten te wentelen in het eigen grote gelijk.