Duitsland stemt voor euro. So what?

De Duitse Bundestag keurde met een overweldigende meerderheid de besluiten van de Europese top van 21 juli goed. Binnenkort volgen allicht ook de parlementen van de nog weerbarstigere lidstaten van de eurozone zoals Slowakije. Prima, een stap vooruit maar verre van een echte oplossing voor de eurocrisis.

Op 21 juli werden ten gronde twee belangrijke besluiten genomen: enerzijds een tweede reddingsplan voor Griekenland en anderzijds een serieuze bijsturing van het stabiliteitsfonds (EFSF, later ESM).

Welnu, beide besluiten volstaan vandaag al lang niet meer. Griekenland heeft meer hulp nodig dan voorzien op 21 juli, en de middelen van het stabiliteitsfonds moeten dringend fors opgetrokken worden (van 440 miljard naar pakweg 1500 miljard euro) om de crisis écht te lijf te kunnen gaan.

Deze eurocrisis is enkel te bannen wanneer de lidstaten er onverkort en onvoorwaardelijk mee instemmen om belangrijke onderdelen van hun souvereiniteit inzake sociaal-economische en budgettaire materies naar het Europese niveau over te dragen.

Met andere woorden: enkel via een sluitende politieke unie kan deze eurocrisis nog de wereld uit geholpen worden. Door dit niet te willen/kunnen onder ogen zien, slaagden de bewindslui van de eurozone erin om een crisis in een onooglijke lidstaat van de eurozone te laten uitgroeien tot een grootschalige systeemcrisis van de volledige monetaire unie.