DISTRIBUTIE. DE ERFGENAAM

Een sober ingericht kantoor met grote vensters die uitkijken op het Brabantse platteland. Hier en daar een foto van Jo, zijn vader. “La fronde des caddies”, het boek van Michel-Edouard Leclerc, ligt op een keurig geordend bureau. Jef Colruyt maakt een bescheiden indruk. Sinds vijf maanden is hij de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur van de derde grootste Belgische distributiegroep. “Ik kan nog veel leren, ” zegt hij bescheiden.

Normaal zou hij pas op het einde van dit jaar de voorzitterszetel hebben ingenomen. De dood van “meneer Jo”, in oktober 1994, heeft er anders over beslist. “Het was de bedoeling dat ik heel dit jaar met hem zou samenwerken, om beter voorbereid te zijn. “

Jef Colruyt, 36, is opgegroeid in de wereld van de distributie als kleine jongen ging hij ‘s zaterdags in de magazijnen spelen. Toch stapte hij pas in 1986 echt in het bedrijf. Hij had er al stages gelopen, in de winkels en de technische dienst, maar wou ervaring opdoen in de buitenwereld voor hij de definitieve stap zette. Met een diploma A1 elektromechanika op zak ging hij talen studeren in Frankrijk en de Verenigde Staten. Vervolgens vertrok hij naar Duitsland, waar hij vertegenwoordiger werd van opslagmaterieel voor magazijnen. Na zijn terugkeer in België verkocht hij pompen voor de firma Marchal.

In ’86 begint hij zijn carrière bij Colruyt met de ontwikkeling van de postorderverkoop (met La Redoute). Hij neemt allerlei kansen te baat : de promotie van de non-food-afdeling van een veertigtal verkooppunten, de ontwikkeling van de afdeling opslag en verpakking, en tenslotte de personeelsdienst.

Nu staat hij aan het roer van de groep Colruyt. Voorlopig mist hij nog wat zelfvertrouwen in zijn analyse van de strategische problemen van de onderneming. Uitdagingen zijn er nochtans genoeg. “De strijd wordt steeds harder, ” merkt hij op. De discountketen blijft groeien (jaarlijks worden vier nieuwe verkooppunten geopend) en bovendien moet de overname in ’93 van Droomland, een keten van Vlaamse speelgoedzaken, verwerkt worden. En dan zijn er nog de ambities voor een internationale expansie : “We hebben al met veel kandidaten geflirt, maar de ideale partner hebben we nog niet gevonden, ” lacht de voorzitter.

Jef Colruyt is jong, voorzichtig en bescheiden. Hij weet dat hij nog wat tijd zal nodig hebben voor hij zijn stempel op het bedrijf kan drukken. Hij volgt de regels van Jo tot op de letter op : “Ik verdeel elke dag in drieën. Een derde om te zien wat er op de markt gebeurt, een derde om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen van het bedrijf en een derde om de direktievergaderingen te volgen, mij over nieuwe projekten te informeren en af en toe een persoonlijke toets te kunnen leveren. “

JEF COLRUYT Zal hij de personencultus die rond zijn vader was gegroeid kunnenwaarmaken ?