De revolutie na de bitcoin

In 2015 werd een duidelijke streep getrokken tussen enerzijds bitcoin en andere cryptomunten, en anderzijds de technologie waarop ze gebouwd zijn (de zogenoemde ‘distributed ledger‘-technologie). Bijna elke grote financiële instelling onderzoekt vandaag de mogelijkheden. Wat ooit werd gezien als een grote ontwrichtende kracht voor de gevestigde waarden, groeide uit tot een misschien wel nog grotere katalysator. In 2016 worden de eerste commerciële toepassingen uitgerold.

Distributed ledgers, heel vrij vertaald gedecentraliseerde grootboeken, zijn gedeelde gedecentraliseerde transactiedatabanken. Een transactie die ingevoerd wordt in de database, wordt toegevoegd aan alle vorige en blijft permanent een onderdeel van het grootboek. Niemand bezit eenzijdig de macht om het grootboek te bewerken of te corrigeren, geen enkele entiteit treedt op als administrator. De grootboeken worden continu gedeeld en gesynchroniseerd. Veiligheid en privacy worden verzekerd door gesofisticeerde certificatietechnieken en de gegevens worden met encryptie beschermd.

Dankzij de technologie kan iedereen in het financiële systeem zich onafhankelijk van elkaar baseren op dezelfde, gedeelde en beveiligde informatiebron. Het gaat dan om kopers, verkopers en hun makelaars, maar ook bewaarders, registrators, schuldenregelings- en vereffeningsbureaus, verzameldepots en, heel belangrijk, toezichthouders.

De aloude financiële structuur is gebaseerd op verschillende centrale en onversleutelde databases. Verschillen in en tussen de gegevensbanken leiden tot inconsistente transactiegegevens. Dat betekent dat financiële instellingen een groot deel van hun operationele uitgaven besteden aan het genereren, communiceren en herberekenen van grote hoeveelheden data. Dat schept alleen maar onduidelijkheid en vertraging en maakt het voor de toezichthouders moeilijker om op de hoogte te blijven.

De technologie evolueert snel. De originele bitcoin-blokketen, die uitgedacht werd om in een openbaar netwerk betalingen toe te laten tussen partijen die elkaar niet kennen, vertoont kenmerken die problematisch zijn voor gereglementeerde financiële instellingen. Daarom werden alternatieven als private of vergunde blokketens ontworpen. Die verbeteren de privacy, de transparantie en de doorvoercapaciteit (een belangrijk element in gereguleerde kapitaalmarkten) door de participatie van gekende en goedgekeurde partners te beperken.

Waarom zou schrander databasedesign nu plots aanslaan? Tenslotte werd de traditionele financiële infrastructuur al tientallen jaren niet meer gemoderniseerd. Het antwoord ligt bij een ratio. Het gemiddelde rendement op eigen vermogen van de grote banken in de wereld bedroeg 10,8 procent in 2014. Dat was volgens gegevens van Autonomous Research minder dan de 11,1 procent in 2013 en de 15,8 procent in 2004. Het gevolg is dat het rendement van de banken onhoudbaar dicht bij of onder de kapitaalkosten ligt.

Dat wijst op moeilijke inkomsten, toenemende kosten en verlaagde leverage door de hervormingen na de crisis. Het betekent ook dat de banken een manier moeten vinden om hun kostenbasis radicaal te herstructureren en hun kapitaalbehoefte te verlagen, en tegelijkertijd te voldoen aan de nieuwe eisen die de transparantie moeten bevorderen. Daarom krijgt de techniek van de gedecentraliseerde grootboeken zoveel aandacht.

Het is een technologie die een dringende commerciële realiteit kan aanpakken. In plaats van een technologie die een probleem opspoort, is het een technologie die reële problemen kan oplossen. Met andere woorden, een technologie waar de tijd rijp voor is.

In 2016 zien we de eerste, beperkte toepassingen van de gedecentraliseerde grootboektechnologie in de financiële markten, gebaseerd op private vergunde blokketens. In de volgende vijf of tien jaar evolueren, verbeteren, standaardiseren en vermenigvuldigen die zich tot ze uiteindelijk de nieuwe norm worden.

De auteur is CEO van Digital Asset Holdings.

BLYTHE MASTERS

Dankzij de technologie kan iedereen in het financiële systeem zich onafhankelijk van elkaar baseren op dezelfde, gedeelde en beveiligde informatiebron.