De Millennium Dood

Dat ook toeristische projecten faliekant kunnen aflopen, bewijst de Britse Millennium Dome.

We schrijven 1999. Het voltallige Britse establishment schaart zich achter het prestigeproject van de Millennium Dome; een polyvalent spektakelstuk vol hightech, een venster op de technologie en de samenleving van morgen. Groot-Brittannië zou het jaar 2000 passend vieren en liefst 12 miljoen bezoekers zouden er in dat gouden jaar aan de kassa in Greenwich passeren.

De kaarten liggen nu iets anders. De New Millennium Experience Company ( NMEC), bedenker en uitbater van de Dome, is aan een tweede crisismanager toe.

Vorige week liet de Japanse Nomura-bank weten niet meer in een overname geïnteresseerd te zijn. De bank deed eerder een bod van bijna 7 miljard frank op de constructie. Er zat wel een opschortende voorwaarde aan vast: NMEC moest inzage geven in de volledige boekhouding met inbegrip van alle lasten zoals rechten en contractuele verbintenissen. Het bedrijf kon of wilde dat blijkbaar niet opbrengen, waarop Nomura afhaakte. De zoveelste kater voor de Dome.

Van de 12 miljoen bezoekers die werden verwacht, zullen er eind dit jaar hooguit 4,5 miljoen zijn opgedoken. Wat loopt er fout? Sponsors trekken zich terug, alle inkomsten vallen tegen. De Dome, eens het betere Epcot Centre genoemd, kostte alles bij elkaar bijna 50 miljard frank: de financiële krater wordt een financiële kater.

Waarom sturen toeristen hun kat? Te ver van Londen, beweert de ene. Te duur, zegt de andere. Veel te veel kabaal, gebakken lucht en te commercieel, blijkt uit bezoekersenquêtes.

David James, de tweede crisismanager die vorige week aantrad, liet weten dat het hele spul “wellicht beter nooit was gebouwd.” In het Britse parlement werd al verscheidene keren over de affaire geïnterpelleerd. Vooral de conservatieven vuren daarbij met scherp. “Een lege, zinloze tent in het midden van niks die beter onmiddellijk zou worden gesloten,” verwoordde oppositieleider William Hague de kritiek. De minister die in het kabinet- Blair verantwoordelijk is voor het project werd al aangemaand om op te stappen, maar blijft intussen pal achter de Dome staan. Hij hoopt dat de bezoekers alsnog komen opdagen.

Stilaan geraakt het geduld echter op. De Dome wordt voornamelijk gefinancierd met geld van de Nationale Loterij. Door deze aderlating moesten heel wat Britse welzijnsorganisaties en wetenschappelijke instellingen het met veel minder subsidies van de Loterij stellen. Uit die kringen klinkt het verzet nu almaar luider. Benieuwd hoelang de regering nog tegen de stroom kan roeien en de tent openhoudt.

marleen fynhoudt