De Europese dekmantel

De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en het Belgische voorzitterschap van de Europese Unie staan met stip genoteerd op de politieke agenda van 2010. De politici moeten echter werk maken van de strijd tegen de werkloosheid en van de sanering van de begroting.

De splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde eist in 2010 weer de aandacht op en veroorzaakt politieke herrie. Er komt schot in de zaak, want als oud-premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) dat niet voor elkaar krijgt, ziet het er bijzonder slecht uit. Het komt in 2010 niet tot een federale regeringscrisis met parlementsverkiezingen. Tenminste als de politici voldoende verantwoordelijk-heidszin hebben. Dehaene heeft tijd gekregen tot Pasen en dan zal het EU-voorzitterschap van België, in de tweede helft van 2010, heel dichtbij zijn. We kunnen ons dan gewoon geen politieke crisis veroorloven.

Dehaene doktert een communautair compromis uit dat in slechte aarde valt bij de Vlaams-nationalisten van de N-VA. Zij regeren mee in Vlaanderen en kanten zich vierkant tegen toegevingen aan de Franstaligen in ruil voor die splitsing. De Vlaamse regering daarvoor laten vallen, doen ze niet. Dat zou het vergelijk over BHV niet tegenhouden en de regering een tweede keer vroegtijdig verlaten, maakt van hen een onbetrouwbare en te mijden partner. Hoe dan ook, BHV leidt tot nieuwe spanningen binnen de Vlaamse christendemocratie van federaal premier Yves Leterme en Vlaams minister-president Kris Peeters.

De roep om de overheveling van het werkgelegenheidsbeleid naar de deelstaten klinkt in 2010 nog luider na de recente strubbelingen tussen de Vlaamse regering en federaal minister van Werk Joëlle Milquet (cdH) over het doelgroepenbeleid. De defederalisering maakt uiteindelijk deel uit van de grote communautaire ronde die er alweer aankomt, maar die niet voor 2011 moet worden verwacht. Dat mag de politici er niet van weerhouden om, in hun krakkemikkige constellatie, te doen wat ze moeten om de werkloosheid terug te dringen.

Spaarvarken blijft leeg

Daarvoor hebben ze geld nodig en met de precaire begrotingssituatie is de zoektocht naar financiële middelen geen evidentie. Die slechte budgettaire toestand is mee het gevolg van het gebrek aan moed en verantwoordelijkheidszin bij politici. Dat verandert niet in 2010. Europa eist van België dat het sneller zijn begroting saneert. Dat de jongste prognoses voor de economische groei rooskleuriger zijn dan de vorige, lost die kwestie in een handomdraai op. Meer groei brengt meer inkomsten mee voor de staat. Klaar is kees.

Die oplossing houdt te weinig rekening met de werkloosheid die in 2010 nog stijgt. En over de kosten voor de gezondheidszorg en de pensioenen, die de veroudering van de bevolking veroorzaakt, wordt in alle talen gezwegen. De aanleg van een voldoende gevulde spaarpot om die uitgaven op te vangen, blijft in 2010 alweer dode letter. De politici slagen er bovendien ook in 2010 niet in om ervoor te zorgen dat werknemers niet vroegtijdig de arbeidsmarkt verlaten. Nochtans is mensen langer aan het werk houden het beste middel om de stijgende sociale uitgaven te betalen.

Dat mag allemaal de pret niet bederven van het Europees voorzitterschap in de tweede jaarhelft. Onze regeringsleden zullen gloriëren als voorzitters van de Europese raden. Die belangrijke functies komen bovenop het permanente voorzitter-schap van de raad van staatshoofden en regeringsleiders van Herman Van Rompuy (CD&V). Het is de uitgelezen kans om het Belgische blazoen op te poetsen bij onze buren en ver daarbuiten. Het kan investeerders naar ons land lokken. Zij brengen werkgelegenheid mee. Het is een daad van goed bestuur om het communautaire geschillendossier in de koelkast te steken tijdens het Belgische EU-voorzitterschap.

y Door Boudewijn Vanpeteghem

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content