DE BELGACOMEDIE. Dure affaire

Het boek “De Belgacomedie” van Le Soir-journalist Philippe Berkenbaum deed een bewonderenswaardige poging de jongste Belgacom-krisis die vorig jaar eindigde met het ontslag van gedelegeerd bestuurder Bessel Kok en de voltallige raad van bestuur uit te diepen tot op het bot. Een huzarenstukje. Tot nieuwe, expliciete bewijzen van fraude kwam Berkenbaum niet. Maar zijn gedetailleerd verslag van de Belgacom-tribulaties “achter de schermen” onthutst. Geen aandachtige lezer kan hierbij de voetnoten overslaan.

Die leren bijvoorbeeld dat op 15 december ’92 de raad van bestuur van Belgacom de “derde faze” van het GSM-kontrakt aan Alcatel Bell SDT gunt. Schrijft Berkenbaum : “Over deze bestelling zouden Siemens en Alcatel een geheim akkoord hebben bereikt met een contrasignatuur die in een brandkast verdwijnt. Degene die officieel de bestelling erft, verbindt zich ertoe hiervan de helft in de één of andere vorm officieus door te sluizen naar de verslagen tegenstander. Doel was natuurlijk het eens te worden over de rug van de andere konkurrenten, met name het Zweedse Ericsson, heen. “

Wat verderop meldt de auteur (in voetnoot 93) : “De Antwerpenaar Marcel Colla had geprobeerd in het beheerskontrakt de verplichting te laten opnemen dat de gunning van zgn. strategische bestellingen van Belgacom ter goedkeuring moesten worden voorgelegd aan de minister (…). Hij was bevreesd dat deze bestellingen uitsluitend op basis van mededingingscriteria zouden worden gegund, hetgeen de traditionele leveranciers van de RTT in een moeilijke positie ten opzichte van de buitenlandse konkurrentie zou hebben gebracht. Het is een publiek geheim dat de prijzen die de RTT aan haar Belgische leveranciers betaalde op het gebied van de commutatie altijd veel te hoog zijn geweest. “

In Frankrijk werd precies Alcatel-Alsthom-topman Pierre Suard zwaar aangepakt omdat zijn bedrijf te hoge tariferingen zou hebben aangerekend aan de telefoonoperator France Télécom. Of hoe, ook in België, de nationale operator en zijn toeleveranciers meermaals twee handen op één buik waren.

Een pittig slotdetail nog. Het ontslag van Bessel Kok en Benoît Remiche uit Belgacom heeft beiden geen windeieren gelegd. Volgens Philippe Berkenbaum kregen beide heren vergoedingen die neerkomen op twee jaar honorarium (inclusief extralegale voordelen), dat wil zeggen 25 tot 30 miljoen frank voor Kok en 15 tot 20 miljoen voor Remiche. De overige ontslagen bestuurders kregen geen cent.

“DE BELGACOMEDIE” (PHILIPPE BERKENBAUM) Verslag “achter de schermen” onthutst.