CHOCOLADE. Belgische praline-prins

Vader en zoon Graindorge leren Bangkok het genot van de Belgische pralines te proeven. Een ambachtelijk atelier waar de vingerbehendigheid en de lage loonkost van de meisjes een grote troef vormen.

Locatie : Bangkok.

Het is een beetje de omgekeerde wereld. Bij het binnentreden van het atelier krijgt de bezoeker vriendelijk een sweater aangeboden. Eén van de grootste investeringen die Paul Graindorge moest maken bij het opstarten van zijn zaak, was het zorgen voor een perfekte airconditioning. Belgische pralines ambachtelijk produceren in Bangkok is niet altijd zo evident.

In het sober ingerichte atelier verpakken een viertal Thaise meisjes, met uiterst behendige vingers, chocoladelekkernijen in een fleurig papiertje. Een dag werken levert hen het wettelijke loon op van zo’n 140 baht (ongeveer 170 frank). Hun werkweek bestaat uit 6 dagen van 8 uur. De pralines die dagelijks met honderden voorbij hun vingers komen, blijven voor hen een dekadente luxe die verkocht wordt aan 900 baht per kilogram.

In 1993 maakte het professioneel leven van Paul Graindorge een bocht van 180 graden. Na een 10-jarige loopbaan als ingenieur bij een Belgisch bureau in Thailand, zocht hij zijn toevlucht tot een nieuwe uitdaging. Samen met zijn zoon Jean-Louis stampte hij een kleine onderneming uit de grond : Gallothai. “Een Thaise vriend was bereid financieel met mij scheep te gaan. Een conditio sine qua non in dit land. Een buitenlandse investeerder kan immers niet zomaar een eigen bedrijf oprichten. Minstens 51 % van de aandelen moeten in Thaise handen zitten. Ik bracht dus 49 % van ons kapitaal van 4 miljoen baht in”, verklaart Paul Graindorge. In uitzonderlijke gevallen of via juridische omwegen kan een buitenlander wel hoofdeigenaar blijven van een bedrijf in Thailand. Bijvoorbeeld als het gaat om een zuivere import-export onderneming die het Aziatische land als draaischijf gebruikt.

DELIKAAT VERVOER.

Gallothai zag het levenslicht in november 1993. De Graindorges ambieerden het promoten van de Belgische chocolade-trots op Bangkokse bodem. Paul Graindorge : “Ik haalde de know-how bij het Belgische familiale bedrijf Duc de Praslin. Ik stuurde twee Thaise meisjes naar Linkebeek om de knepen van het vak te leren. “

Ook de chocolade die in de pralines verwerkt wordt, is van Belgische oorsprong. Paul Graindorge zweert bij Callebaut. De enkele tweedehandsmachines die in het ambachtelijke atelier te bespeuren vallen, werden tevens geïmporteerd uit het land van de chocolade-bonbons.

In een dik jaar tijd hebben vader en zoon Graindorge en hun team van 10 meisjes reeds hun sporen verdiend. Maandelijks verlaat een klein ton pralines het atelier. Het boekjaar 1994 werd afgesloten met een omzet van zo’n 2,5 miljoen baht, terwijl Gallothai in december reeds zijn break-even-point bereikte. De lage loonkost speelt een aanzienlijke rol in deze cijfers. De financiële voordelen van Bangkok hebben echter ook een keerzijde. De hoge importkosten op de grondstoffen (30 tot 60 %) vormen een zware last.

Het leeuwedeel van Gallothais kliënteel komt voorlopig nog uit het uitgebreide aanbod van expats. De marktprijs van een kilo pralines (in de Thaise hoofdstad betaalt men 900 baht voor een kilogram Duc de Praslin gefabrikeerd bij Gallothai en 2835 baht voor een kilogram Godiva-pralines) ligt niet binnen het bereik van de modale Thai. De relatieve onbekendheid van de Belgische zoetigheid is een andere hinderpaal. “We stoppen veel tijd en energie in het informeren van de mensen. We leggen hen uit dat een tochtje in een warme auto geen aanrader is voor een keurig verpakt doosje pralines”, lacht Paul Graindorge.

Momenteel dienen de klanten hun bestellingen in het atelier af te halen. De Graindorges beschikken eveneens over een klein bestelwagentje. Over het opstarten van een eigen winkel zijn vader en zoon verdeeld. Jean-Louis is overtuigd van zijn sukses, terwijl zijn vader nog een tijdje de boot wil afhouden. De aanwezigheid van 60 miljoen Thais geeft hen echter de overtuiging dat het produkt vroeg of laat de markt volledig zal verleiden.

Naast het fabrikeren van pralines onder de merknaam “Duc de Praslin”, maakt Gallothai minder hoogstaande chocoladeprodukten onder eigen naam. Paul Graindorge ontkent niet dat zijn praline-atelier een eerste stap in zijn plannen is. Hij hoopt in de toekomst zijn eetbare kunstwerkjes te exporteren naar de omringende landen en hij is er ook niet afkerig van om zijn aktieveld uit te breiden naar andere produkten. “Ik blijf een ingenieur en ben nog geen patissier”, zegt hij.

E.H.

JEAN-LOUIS EN PAUL GRAINDORGE (GALLOTHAI) Belgische pralines ambachtelijk produceren en promoten op Thaise bodem.

THAISE MEISJES Hun behendigheid en vooral hun lage loonkost worden op prijs gesteld.