“Als de slappe groei maar aanhoudt”

Dat is de vurigste wens van Carmignac voor 2010, in elk geval met betrekking tot de ontwikkelde landen. Zo niet is een renteverhoging onontkoombaar, wat de doodsteek zou betekenen voor het economische herstel.

Door Karine Huet

Carmignac bekent meteen kleur door een fundamentele vraag te stellen met betrekking tot de waanzinnige heropleving van de beurzen tijdens de voorbije maanden: “Is er sprake van een irrationele groei van de aandelenmarkten? De werkloosheid blijft immers hoog in de ontwikkelde landen, waardoor de middenklasse een beetje treuzelt om opnieuw te consumeren en de consumptie slechts met moeite weer op gang komt.” Maar een gezonde groei wordt meestal ondersteund door de consumptie en kan dus niet samengaan met een hoge werkloosheid.

Tenslotte is de goede toestand op de aandelenmarkten op dit ogenblik het gevolg van financiële logica, aldus Frédéric Leroux, directeur risicobeheer en algemeen beheerder Carmignac. “De rente staat op haar laagste peil, er is een overvloed aan liquiditeiten en de bedrijven slagen erin om hun winsten op te peppen zonder dat er sprake is van een groei van de activiteiten. Dus zolang de rente op dat bodempeil blijft, hoeft men zich geen zorgen te maken over de heropleving op de aandelenmarkten”, merkt hij op.

Maar zal de rente nog lang zo laag blijven? Volgens de econoom van Carmignac lijdt dat geen enkele twijfel. In de ontwikkelde landen is er sprake van een slappe en niet-inflatoire groei, hier valt dus niets te vrezen. Als er al inflatie komt, zal die het gevolg zijn van de stijging van de grondstoffenprijzen aangewakkerd door de steeds grotere geldhonger van de opkomende landen. Maar dat zal wellicht niet leiden tot een inflatiespiraal en vormt zeker geen rechtvaardiging voor een verhoging van de rente door zowel de Federal Reserve (Fed) als de ECB (Europese Centrale Bank). “Dat is trouwens de reden waarom de markten op dubbelzinnige wijze reageren op de economische statistische berichten over een nakend herstel. Die cijfers mogen absoluut niet te rooskleurig zijn, anders dreigt er gevaar voor een renteverhoging”, benadrukt hij.

Opkomende economieën

Terwijl de groei in de ontwikkelde economieën tijdens de komende maanden een beetje aan de magere kant zal blijven, ontwikkelt de groei in de talrijke opkomende economieën zich in een heel ander tempo.

“Het beeld ziet er helemaal anders uit voor de opkomende economieën. Zelfs op het hoogtepunt van de crisis bleven ze een positieve groei vertonen. Hun arbeidsmarkt is er weer helemaal bovenop. En de renteverhoging door de Australische centrale bank heeft geen buitensporige impact gehad op de positieve evolutie van die markten. De reactie illustreert duidelijk dat die economieën heel wat sterker zijn dan het lijkt”, aldus Frédéric Leroux.

Bovenaan de lijst van de opkomende landen waarin Carmignac belegt, staan China, Brazilië en India.

“China heeft tijdens deze crisis laten zien dat het in staat is om op het juiste moment de juiste beslissingen te nemen. Zo slaagden de monetaire overheden erin om de toegekende kredieten op een beheersbaar niveau te handhaven door het nemen van een aantal sterke macro-economische beslissingen die het mislukken van het financiële systeem moesten voorkomen. Een van die maatregelen was het verhogen van de solvabiliteitsratio voor banken. Daarnaast wist de Chinese overheid ook de middelen te vinden om de economie weer op gang te krijgen. Ze legde meer dan 1000 miljard yuan op tafel, waarvan minder dan de helft al daadwerkelijk in de economie geïnvesteerd werd. Dus ook al zou de Chinese groei tekenen van verzwakking beginnen te vertonen, wat naar ons oordeel weinig waarschijnlijk is, toch heeft ze nog heel wat troeven achter de hand”, benadrukt de algemene beheerder van Carmignac. Hij wijst bovendien op het Chinese opportunisme dat van de crisis gebruik wist te maken om de eigen voorraden van grondstoffen tegen de laagste prijzen op te voeren.

Herverdeling van taken

Het spreekt voor zich dat de voorbije economische crisis de contouren van onze wereldeconomie enigszins gewijzigd heeft. China, dat de laatste jaren steeds meer invloed heeft gekregen, is uitgegroeid tot een speler waar we niet omheen kunnen. Tot nu toe was de Chinese groei steeds afhankelijk van de andere economieën. Maar de zaken veranderen. Het handelsoverschot van China verdwijnt (zie grafiek). Het Rijk van het Midden voert nagenoeg evenveel in als het uitvoert. Binnenkort zal de overheid in Peking dus geen enkele reden meer hebben om de yuan onder controle te houden. En dat is goed nieuws voor de Verenigde Staten, maar ook voor de andere opkomende landen in de regio.

Voortaan zal de Chinese groei ook de rest van de wereld ten goede komen, en vooral buurlanden zoals Zuid-Korea, waar sinds kort de export naar het Rijk van het Midden sterk is toegenomen.

Maar China is niet de enige opkomende economie die volgens Carmignac de moeite loont. “Brazilië heeft aangetoond dat het kan standhouden in moeilijke economische omstandigheden. Hoewel de daling van de grondstoffenprijzen wel degelijk een weerslag gehad heeft op de Braziliaanse economie, bleef die toch een positieve groei vertonen. Het land heeft dat voor een deel aan zijn interne consumptie te danken. Ook India kan rekenen op een interne consumptie in volle groei”, voegt Frédéric Leroux eraan toe. In Rusland belegt hij dan weer liever niet omdat dat een gewaagde gok is, vooral vanwege de (niet altijd weldoordachte) overheidsinmenging op economisch vlak. (c)

Voortaan zal de Chinese groei ook de rest van de wereld ten goede komen.