Wereld voor Europese beleggers is onherkenbaar veranderd

Voor Europese aandelenbeleggers geldt, net als voor obligatiebeleggers, dat de wereld onherkenbaar veranderd is. De aandelenwaarderingen blijven abnormaal laag en de duur van de gemiddelde beleggingscyclus is afgenomen van ongeveer 7 jaar (te weten: 1. herstel 2. groei 3. doorschieten 4. recessie) naar ongeveer 6 maanden. De reden hiervoor is Ad van Tiggelen van ING duidelijk.

Nu de beleidsrente dicht bij nul ligt moeten centrale banken de economie rechtstreeks stimuleren door middel van grote kapitaalinjecties, en die geven het sentiment doorgaans slechts een kortstondige impuls.

Hierdoor ontstaan korte en intense periodes van wel en geen risico nemen (‘risk on’ dan wel ‘risk off’), een omgeving waarin beleggers zich veel opportunistischer moeten gedragen.

Lessen trekken uit Japan

Ook op dit punt kunnen er lessen worden getrokken uit Japan, waar beleggers al sinds de jaren negentig te maken hebben met lage rentetarieven en relatief korte beleggingscycli.

Als we hun ervaringen in aanmerking nemen, zouden beleggers zich moeten richten op:

– Bedrijven die op de internationale markt gericht zijn in plaats van op de binnenlandse markt.

– Bedrijven met een gezonde dividendgroei in plaats van alleen hoog dividend.

– Bedrijven met een defensief in plaats van een cyclisch bedrijfsmodel.

Bedrijven die aan deze kenmerken voldoen presteren op de lange termijn over het algemeen beter dan de index, hoewel ze tijdelijk achterblijven in markt rally’s ten gevolge van stimulerende maatregelen van beleidsmakers.

Concluderend kunnen we stellen dat we aan het begin staan van een mogelijk lange periode waarin Europese beleggers moeten omgaan met lage rentetarieven, korte cycli en zeer bescheiden rendementen. De Japanners maken dit al bijna twee decennia mee. Laten we van hun ervaring leren.