Warm najaar op komst als eurocrisis ontspoort

Na de recentste beleidsvergadering verklaarde Mario Draghi van de ECB dat de crisis de werking van het monetaire beleid in de eurozone ontregelt, waardoor de ECB volgens haar mandaat moet tussenkomen.

Hij benadrukte dat de euro een onomkeerbaar gegeven is, en ten allen prijze gered moet worden. Daarom stelde hij een nieuw aankoopprogramma voor overheidsobligaties van probleemlanden voor, waarbij de ECB met aankopen op de secundaire markt de overheidsrentes op het korte eind van de rentecurve laag moet houden, en zo de financiering van de probleemlanden houdbaar moet blijven.

Voorwaarde hierbij is volgens de analisten van KBC wel dat de geholpen landen zich aanmelden bij het Europese noodfonds, en dus een zekere conditionaliteit ondergaan.

Aangezien zowel Spanje als Italië al door een stevige hervormingskuur gaan zou dit in de praktijk voor beide landen weinig nieuwe kosten betekenen.

Vooral het feit dat Draghi aankondigde dat de ECB ‘met zoveel middelen als nodig’ zal optreden, doet ons vermoeden dat deze strategie kan werken en de brand zelfs op korte termijn onder controle kan geraken. Toch zijn er nog genoeg risicofactoren die het vuur dit najaar kunnen doen heropflakkeren.

Warm najaar

Het lot van een van de belangrijkste wapens in de strijd tegen de eurocrisis, het permanente noodfonds ESM, ligt nog steeds in handen van het Duitse grondwettelijk hof.

Midden september zal zij zich allicht positief over deze zaak uitspreken, maar er bestaat een risico dat de zaak verder wordt uitgesteld of zelfs verworpen.

Rond hetzelfde moment verwachten de analisten van KBC het voorstel van de Europese Commissie rond de nieuwe ‘bankentoezichtshouder’, waarbij de controle over (groot-)banken toenemend van de nationale overheden naar Europa (de ECB) verschuift.

Dit past in het kader van het grotere ‘Van Rompuy-plan’, waarbij tegen het einde van het jaar er een blauwdruk voor een verdere economische, financiële en politieke integratie van de eurozone moet worden opgesteld. Daarnaast treedt ook de Griekse kwestie opnieuw naar de voorgrond.

De nieuwe Griekse regering staat onder zware druk om nog eens 11,5 miljard EUR te besparen. In tijden van economische depressie is dit op zich een schier onmogelijk opdracht.

Allicht wordt aan de andere eurolanden een nieuwe schuldverlichting – bijvoorbeeld via het kwijtschelden van interestlasten – gevraagd.