Stefan Duchateau: “Niet val Lehman veroorzaakte financieel debacle”

Geeft toe, zijn we na drie jaar ploeteren nu al een stap dichter bij een oplossing voor de schier uitzichtloze financiële situatie waar een aantal Europese systeembanken ons hebben gebracht? Integendeel, door de lasten af te wentelen op de maatschappij via besparingen en verhoogde belastingen, zal men de crisis alleen nog verder verdiepen.

Maar wanneer je integendeel durft de conclusies van een grondige analyse naar voor te schuiven, krijg je prompt een dreigbrief van één of andere instantie in je brievenbus. Een voorbeeld zal veel verduidelijken.

Stefan Duchateau: “Niet de val van Lehman Brothers was de rechtstreekse aanleiding van het financiële debacle maar wel het chaotische beleid in de weken nadien. Vergeet immers niet dat tussen 15 en 26 september de Amerikaanse aandelenbeurzen stegen en de rentespreads stabiliseerden. Pas na de afkondiging van het TARP ( Troubled Assets Relief Program ) bleek dat de toezichthouders geen enkel begeleidingsplan hadden uitgewerkt om de gevolgen te mitigeren, laat staan dat er objectieve criteria werden uitgewerkt om banken in de gevarenzone tijdig te detecteren. Alles wees op willekeur en improvisatie. So what? Uit dit voorval trokken de Europese beleidsmakers de verkeerde conclusie dat alle (systeem)banken moesten gered worden – kost wat kost. De volgende generatie burgers zal nog ondervinden wat dat laatste precies betekent. Maar ondanks de injecties van miljarden euros kan men bezwaarlijk beweren dat er enige verbetering in zicht zou zijn, integendeel. Men moet- net als in alle andere industrieën – een gecontroleerde faling toe laten om de industrie te zuiveren van slechte strategieën en sommige systeembanken gewoon nationaliseren in plaats van miljarden belastinggeld te verspillen om hiermee precies de falende strategie te bestendingen en (groot)aandeelhouders uit de wind te zetten die in het verleden de vrijheidgraden van het systeem in hun voordeel misbruikten. Dit gegeven werkt alleszins het algemene gevoel van straffeloosheid en onbegrip in de hand.”