Spaanse schuldevolutie veel spectaculairder dan Italiaanse

De Spaanse schuldontwikkeling is in relatieve termen volgens Belfius Research veel spectaculairder dan de Italiaanse. De opbouw van de vastgoedbubbel (tot 2007) en het openbarsten ervan heeft de schuldpositie van de gezinnen een enorme opstoot opgeleverd: van 54% in 2000 tot 89% in 2007.

Sindsdien is er een soort stabilisering rond 90% ingevolge de verplichte schuldafbouw. De netto financiële activa zijn

bescheidener en zijn door de crisis versneld gedaald van 112% in 2000 tot 92% in 2007 en 72% in 2011. De verarming van een deel van de bevolking is overduidelijk.

De spaarquote schommelt tussen 10 en 12% sinds 2000. Tezelfdertijd noteren we een explosie van de schuld door de ondernemingen van 61% in 2000 tot 122% in 2011.

Deze verdubbeling illustreert volgens Belfius Research de verhoogde financiële kwetsbaarheid van de ondernemingen.

De totale schuld van de private sector die in 2000 amper 115% bedroeg is tijdens vorige decennium gestegen tot 210%. Dit is

opvallend meer dan de staatsschuld, die weliswaar ook sterk is toegenomen: van 42% in 2007 tot 77% in 2011.

Tussen 2000 en 2007 was er een opmerkelijke daling van liefst 25 procentpunten met dank aan de sterke economische groei ingevolge de vastgoedexpansie. Al bij al is de grootste uidaging: hoe de afbouw van de private schuld kanaliseren?

De overheidsschuld zal volgens Belfius Research hiervan een deel moeten overnemen via ondermeer de herstructurering van de caja’s en de herkapitalisering van de banksector in zijn geheel en de creatie van een soort badbank.