Langdurige periode van extreem lage rentevoeten op komst

Het opvallend gelijkaardige verloop van de Amerikaanse en Duitse rente kan volgens professor Stefan Duchateau in direct verband worden gebracht met de synchrone evolutie in de meest bepalende conjunctuurindicatoren van beide economieën.

De IFO indicator voor Duitsland en de ISM-index voor de VSA zijn immers in ruime mate overlappend. Vermits ook de inflatie in beide landen vrijwel identiek is, verklaart in grote mate de overeenkomst in de recente ontwikkeling van de Duitse en Amerikaanse rente.

Een verrassende simulariteit is volgens professor Stefan Duchateau ook terug te vinden bij een vergelijking tussen de evolutie van de LT rente in Duitsland en de ontwikkelingen in Japan, 12 jaar eerder.

De impact van de economische en financiële crisis in het Japan van 1990 op de daaropvolgende evolutie van de Japanse LT-rente, blijkt een opvallend gelijkaardig patroon te vertonen met de gevolgen van de Eurocrisis op de Duitse LT-rente.

Rente kan maximaal met 1% stijgen

Dit biedt Duchateau ook de gelegenheid een prognose te maken op zeer lange termijn. Deze grafische vergelijking lijkt op een langdurige periode van extreem lage rentevoeten te suggereren.

Een dergelijke voorspelling is weliswaar zeer vatbaar voor kritiek en geldt enkel als een richtinggevend argument voor een discussie over het potentiële verloop van de Duitse (en Europese) rentevoeten, maar biedt toch een interessant perspectief.

Een dergelijke, lang volgehouden, lage rentestand blijkt overigens typisch te zijn voor de periode die volgt na een diepe economische inzinking.

Een gelijkaardig voorbeeld kan worden uitgewerkt, gebaseerd op de ervaringen na de Grote Depressie van 1930. Dit betekent overigens niet dat er geen ruimte zou bestaan voor rentestijgingen, maar wel dat deze beperkt zou blijven tot ongeveer 1% boven het huidige niveau.

De huidige monetaire injecties in Europa en de VSA zijn volgens professor Stefan Duchateau in historisch perspectief van een ongezien niveau.

De agressieve groei van de geldhoeveelheid kan mogelijk op termijn de aanleiding zijn tot meer uitgesproken rentestijgingen wanneer de Westerse economische motor alsnog sneller en meer uitgesproken zou aanslaan dan nu wordt verwacht.

Hiervan kan echter nog geen indicatie worden waargenomen, zodat we tot nader order de hypothese over een komende “ice age” voor rentevoeten nog niet moeten verwerpen.