Zomerse hartstocht

Zelfs zonder één recensie overdonderen triviaalromans de verkoopcijfers van de literaire monstres sacrés. We stellen twee nieuwe sterren aan dat zilte firmament voor. En een gedoodverfde kaskraker met wat meer punch.

Niet zelden wordt romantische lectuur gecatalogeerd onder de brede paraplu van de pulp- of triviaalliteratuur. Er gaapt evenwel een diepe kloof tussen de pijnlijk simpele rozengeur en maneschijn uit de brave Bouquet-serie en meeslepend meanderende turven in de traditie van Harold Robbins en Heinz Konsalik. Meteen belanden we bij de twee peetvaders van het genre. Hun overweldigende succes (Robbins zat al in 1980 boven de 200 miljoen verkochte boeken, Konsalik overschrijdt zoetjesaan de 80 miljoen) steunt wel degelijk op hun kwaliteiten, al moeten we die op literair vlak relativeren. Konsalik bracht suspens en research in het genre, Robbins de uitholling van de American Dream en expliciete seks (die in vele romantische pulp zelfs anno 1997 nog taboe is).

In hun zog traden vooral vrouwelijke auteurs op de voorgrond. Denk maar aan Judith Krantz en Jackie Collins. De jongste jaren doet de Amerikaanse Anne Rivers Siddons een gooi naar de roem met bijna vuistdikke romans vol vrouwelijke protagonisten. De Nederlandse uitgever Spectrum gelooft erin. Vrij kort na elkaar werden twee vertalingen op de markt gebracht in harde kaft met leeslint. De (vrouwelijke) lezers worden verwend. Blijkbaar mikt Rivers Siddons ook literair hoger dan vele van haar confraters. Het schrijven koestert ze als een ambacht, waarin efficiëntie en helderheid de toon aangeven. Toch passen de vertaalde werken, Breuklijnen en Wonderjaren, perfect op de triviale leesplank. Het stramien is weliswaar geëmancipeerder, maar de lectuur blijft eendimensionaal.

Dezelfde verhaallijn (na een crisis ontworstelt een vrouw zich aan haar benepen omgeving) vinden we terug in Tuin der belofte van Rosemary Enright, een roman die omwille van zijn oer-Engelse setting in ons land ongetwijfeld een groter succes tegemoet treedt. Terwijl haar man een straf uitzit wegens fraude, trekt Diana (die naam) zich terug in een cottage in Yorkshire. Ook uitgever Van Reemst kiest voor de stevige kaft met leeslint.

Voor de nieuwste van Peter Mayle pakt Spectrum evenwel met paperback uit. In 1989 schreef Mayle de megaseller Een jaar in de Provence, die veilig boven de triviaallectuur uittorent. Zijn nieuwste, Een halfjaar miljonair, leunt echter dichter bij het genre aan. De sjablonen zijn niet uit de lucht, vooral niet als het hoofdpersonage vertoeft in Résidence Grimaldi in Monaco. Uiteindelijk bakt Mayle er een kleffe thriller van. Hij moet het meer van het decor dan van de suspens hebben.

LUC DE DECKER