WAPENS EN GERUCHTEN

De Oostendse luchthaven trekt structureel risicotrafiek aan.

Verleden maand kwam Oostende onfris in het nieuws met het rapport Stoking the Fires van Human Right Watch. Volgens de mensenrechtenorganisatie is Oostende de draaischijf van de wapentrafiek door Oost-Europese wapenhandelaren richting Burundi. Een VN-rapport verwees eerder al naar de rol van Oostende als doorvoerhaven voor militaire cargo’s. Staatssecretaris van Ontwikkelingssamenwerking Réginald Moreels (CVP) vroeg einde 1996 een onderzoek naar dergelijke trafieken, maar het plaatselijke luchtvaartbestuur wees geruchten over malafide praktijken steeds van de hand.

Structureel gezien biedt Oostende meer mogelijkheden voor dergelijke praktijken. Oostende heeft een beperkt aantal mensen, voor het organiseren van riskante trafiek is dit een voordeel. De luchthaven heeft een piste van 3 kilometer. De helft van het hinterland bestaat uit vissen. Het verzet tegen geluidsoverlast wordt elders steeds heviger. Dat duwt marginale, geluidsrijke vluchten weg van Zaventem naar Oostende, want de Noordzee vermindert het aantal contestanten met 50%.

Op Oostende vliegen veel toestellen van amper bekende luchtvaartmaatschappijen, voornamelijk met een Afrikaanse achtergrond. De lawaaierige Boeings 707 en DC’s 8 zijn vaak erg oud. Dergelijke toestellen zijn eigendom van kleine, kapitaalarme, onbekende maatschappijtjes die zelfs voor de duivel vliegen om omzet te draaien. Illegale producten komen logischerwijze af op dergelijke rommelbakken, omdat bij ontdekking en beslagname een verwaarloosbare “investering” wegvalt.

Insiders verwijzen naar het verstrijken van de Belgische overgangsmaatregelen op 31 december 1997 van een Europese richtlijn over het luchtverkeer. Vliegtuigen die ouder zijn dan 25 jaar mogen daardoor niet meer op Oostende landen. Als gevolg daarvan zullen zo’n veertig klanten niet meer op regelmatige basis de West-Vlaamse luchthaven bezoeken.

Nu is het een feit dat louche trafieken meestal gebeuren met verouderde vliegtuigen. “Eventueel kan je dus zeggen dat door de Europese maatregel het risico op wapentrafieken vermindert,” weet duty supervisor Steven Raes (Belgavia). “Maar dat is nogal vergezocht.”

We vroegen aan Luc Meurrens, algemeen directeur van Belgavia of zijn bedrijf als belangrijkste goederenbehandelaar in Oostende wist of had moeten weten van de door Human Right Watch aangevochten illegale praktijken. “We nemen ongeveer de helft van de 100.000 ton behandelde goederen voor onze rekening,” klinkt het. “Onze klanten zijn gerespecteerde ondernemingen, geen obscure maatschappijtjes. Meer dan waarschijnlijk gebeurde de vermeende behandeling van wapens door de carriers zelf. Daar hebben wij geen zicht op.”

Steven Raes controleert dagelijks de vrachten. “We zien hier nogal wat goederen voorbijtrekken,” zegt hij. “Uit Afrika meestal voeding, zoals ananas en vis. Naar Afrika vertrekt general cargo, gaande van auto-onderdelen tot speelgoed. En neen, wapens heb ik hier nog niet gezien.”