VERANKERING. Nationale innovatieve industrie

De krant De Morgen onderlijnde met enige Schadenfreude hoe broos de oproep tot Vlaamse arrogantie is. Over wat kunnen we patserig doen ? Over onze politieke schranderheid ? Bekijk dan maar de uitverkoop geleid door de Vlaming Wilfried Martens. Over de duizenden kleine en middenbedrijven, jawel. Het loflied op klein is mooi mag echter niet het feit overstemmen dat grote landeigen ondernemingen de ruggegraat vormen van een nationale innovatieve industrie met internationale uitstraling. Vlaanderen met enkel Bekaert als ambassadeur is industrieel vleugellam in Trends van 1 maart 1980.

Het lage niveau van strategisch-financieel denken in Vlaanderen kan men afmeten aan het foute triomfalisme van de belangrijkste kranten na het signaleren van de operatie-Frère van Gevaert Photo Producten : “Vlaams geld redt Groep Brussel Lambert”. Wat deugt doet, dit optreden als redder. Vergeten wordt echter hoe het opkrikken van GBL tot nader order een mooie financiële zet is van Cobepa-Frère maar een niet-essentiële operatie voor de Vlaamse ekonomie in Trends van 15 februari 1982.

Wie Belgische bedrijven wil kopen, is welkom. Een open land met een vrij marktbeleid mag geen ander dan dit beginsel aankleven. Is na deze akte van geloof de diskussie over de konkrete dossiers zinloos ? Neen, of wat dacht u ? Het duet Generale Maatschappij van België en het Franse staatsconcern CGE bij Acec past perfekt in de Waals-Franse strategie van de Belgische holdings. Is het signaleren van deze strategie een privé-dwanggedachte van Trends ? Wordt de Vlaamse industrie geholpen of beschadigd met deze evolutie ? Trends ziet meer nadelen dan voordelen. Hoe kan belet worden dat meer bedrijven in Vlaanderen door de francolatrie van de holdings, gedwongen bondgenootschappen aangaan met het zuiden, zonder kans op alternatieven. De technologische kracht en dynamiek is niet Frans maar Amerikaans, Japans, Brits, Zweeds, Nederlands, Duits in Trends van 12 april 1985.

Monsieur le vicomte. U heeft gelijk. Inderdaad is de bekommernis om de verankering ingegeven door frustratie. De frustratie van de ondergeschikte die zich verweert tegen de onrechtvaardigheid van de meester, van de vrouw die opstand pleegt tegen de mannenmaatschappij, van de KMO die vecht tegen het monopolie van een concern. Uit de frustratie werd geboren : de Magna Charta, de Franse Revolutie, de Dipenda van de Zaïrezen, de antikartelregels. Frustratie aktiveert de politieke, ekonomische en sociale beweeglijkheid. De Vlaamse ondernemers en politici die zich bekommeren om een redelijke verankering hebben het genoegen deze frustratie te kunnen luchten. Dat plezier kan Steve Davignon niet meer het zijne noemen sedert hij in 1989 de hoogste Belgische werknemer werd van het Franse Suez in Trends van 18 november 1992.