PROCES-DUTROUX

Netwerk of niet?

Wie alles gelooft wat de drie boeken over Marc Dutroux en Michel Nihoul die we zopas lazen, naar voren schuiven, verliest meteen alle vertrouwen in de Belgische politie, justitie en politiek. De vraag luidt dan of die boeken hun onthullingen voldoende geloofwaardig kunnen maken. De bekendste auteur en goed voor twee van de drie boeken is Douglas De Coninck, de onderzoeksjournalist van De Morgen, die al eerder uitpakte met de beruchte X-dossiers. Volgens die dossiers zou verdachte Dutroux geen alleenstaande psychopaat zijn, maar deel uitmaken van een crimineel netwerk, dat zich onder meer toespitste op kinderprostitutie. Ondertussen is België verdeeld in aanhangers van de netwerktheorie en de anderen. De believers verwijten vooral onderzoeksrechter Langlois dat hij de sporen naar een netwerk bewust niet zou onderzoeken. Met Dode getuigen (Houtekiet, 293 blz., 15,95 euro) voegt Douglas De Coninck nog een beangstigende dimensie toe aan de complothypothese: hij portretteert 30 mogelijke getuigen in het proces-Dutroux, die stierven voor het proces in Aarlen van start ging. Sommigen onder hen werden vermoord zonder dat iemand weet waarom of door wie. Opvallend velen onder hen vonden de dood door zelfmoord en verkeersongevallen, soms zelfs net voor ze zouden worden verhoord door de politie of kort nadat de getuige klacht had ingediend wegens doodsbedreigingen.

Ook na lectuur van De Conincks nieuwste boek wordt de kloof tussen believers en anderen niet gedicht. Soms slooft hij zich iets te veel uit, sleurt er eventuele getuigen bij van wie het voor de lezer niet duidelijk is of ze wel iets te vertellen hebben. In andere gevallen weet hij zijn onderzoek evenwel sterk te funderen. Van De Coninck ligt ook de biografie Marc Dutroux – Het stilste jongetje van de klas (Houtekiet, 190 blz., 14,95 euro) in de boekhandel, nog een werk dat hoe dan ook getuigt van degelijk journalistiek speurderswerk.

De Franstalige journalist Herwig Lerouge focust in Het dossier Nihoul (Epo, 230 blz., 15,50 euro) op de meest raadselachtige figuur op het proces-Dutroux, op de man die pocht dat hij “een arm zo lang als de Donau” heeft. Het is een hallucinant portret van een schimmig figuur die zich graag als zakenman uitgeeft (en volgens Lerouge door bepaalde media ook maar al te graag als zakenman voorgesteld wordt), maar die een gladjanus zou zijn, die in de meest diverse louche affaires betrokken is. Als tipgever van de politie en op seksfuiven zou hij belangrijke speurders, magistraten en politici hebben leren kennen, die hem de hand boven het hoofd houden, zo laat dit boek uitschijnen

Luc De Decker