Opzij, opzij, opzij…

Nog geen veertig en het stadium van de aanstormende belofte al zo goed als voorbij. Die vloek of zegen valt de veertig vrouwen en mannen op de volgende pagina’s te beurt. Ze hebben nog iets gemeen: stuk voor stuk zijn ze nog altijd even ambi-tieus. Weinigen onder hen vinden dat hun carrière nog maar in de buurt komt van waar ze moet zijn. Deze jongelui kijken dan ook niet op een risico meer of minder. Het is nu dat ze het moeten doen, vinden ze. De buit die je kunt verliezen, wordt tenslotte groter naarmate de tijd tikt. Of de sector waarin ze actief zijn, vergt een jonge geest of lichaam. In dat geval zorgen ze nu al voor de appeltjes voor de dorst. Velen van hen zijn er dan ook de persoon niet naar om als manager of ondernemer rustig bij te schaven. Het zijn trekkers, die goed beseffen dat vandaag alles harder, beter, sterker en sneller moet. Die beseffen dat ze gewoon vooruit móéten, hun omgeving soms ten spijt.

Die van de wereld hun speeltuin maken, ook. Of ze dat nu echt willen of niet. De keuze om te internationaliseren, is in veel gevallen een kwestie van overleven in deze tijden van globalisering. Het gevaar dat ze de Belgische markt uit het oog verliezen, nemen de jonge toppers erbij. Al blijven zij die het zich kunnen veroorloven in veel gevallen even graag werken op de thuismarkt.

Wie vandaag onder de veertig is, is namelijk niet altijd bereid om carrièrekeuzes te maken die een te grote impact hebben op de rest van zijn leven. De uitzondering niet te na gesproken, vinden de jonge ondernemers of managers evenwicht tussen hun werk- en privéleven ook behoorlijk belangrijk. En daar lijken ze tamelijk goed in te slagen. Met veel dank aan de technologische vooruitgang, die hun toelaat altijd en overal te werken, of net niet.

Met veel dank aan de generatie die hen voorging ook. Soms voor het vrijmaken van de wegen, soms voor het tonen van hoe het misschien niet – langer – moet. In de vroegere organisatiestructuren, waar de baas en niemand anders de plak zwaait, kan het jonge volkje niet gedijen. Laat staan de nodige flexibiliteit vinden om vooruit te geraken. En als dat voor het goed van het bedrijf betekent dat zij zich op de achtergrond moeten terugtrekken, dan is dat maar zo.

Dames en heren, maak kennis met onze 40 onder 40…

JONAS DHAENENS (27) Combell

Wist in zijn tienerjaren al dat hij een onderneming zou oprichten met de naam Combell. Op zijn negentiende kapte hij met zijn studies handelswetenschappen om er werk van te maken. De invulling van de naam werd een webhosting-bedrijf dat ondertussen bijna vijftig werknemers telt. Daarmee was Combell vorig jaar achtste in de Trends Gazellenlijst van Oost-Vlaanderen, categorie kleine ondernemingen.

MAARTEN VANDENBROUCKE (30) Gatewing

Gaf in 2008 zijn baan bij Newtec op om samen met Peter Cosyn en Maarten Van Speybroeck het bedrijf Gatewing op te richten. Dat produceert onbemande vliegtuigjes voor bijvoorbeeld landmetingen. Vandenbroucke is er de man met de commer-ciële flair. Hij wist al proefprojecten te slijten aan onder andere DEME en kon onder meer Ark-Angels Fund aantrekken als investeerder.

TOON COPPENS (28) Netlog

Maakte Redbox, een eerste versie van de sociaalnetwerksite Netlog, al toen hij nog informatica studeerde in Gent. De technisch directeur van Netlog kijkt op naar – hoe kan het anders – Apple-baas Steve Jobs. Uit een test op de website je-eigen-bedrijf.be blijkt dat Coppenes een Julius Caesartype is: iemand die geen instructies geeft, maar zijn adviseurs vragen stelt, zwijgt en luistert.

XAVIER VANNESTE (30) De Halve Maan

Staat niet bekend als de meest volgzame zoon. Tegen het advies van zijn ouders in heropende hij in 2005 de familiebrouwerij De Halve Maan. Het businessplan voor die onderneming had hij op de schoolbanken geschreven. Met de lancering van het bier Brugse Zot kreeg hij naam als brouwer van de zesde generatie. Ook bij Voka West-Vlaanderen, waar hij bestuurder is.

KOBE DESRAMAULTS (30) In De Wulf

Achttien op twintig in de restaurantgids GaultMillau, een Michelinster, mogen koken op de expo in Sjanghai. Dat chef Kobe Desramaults het belangrijk vindt zijn restaurant In De Wulf rustig te laten groeien, heet dat dan.

“Ik heb altijd het gevoel dat ik nog maar net kom piepen. Ik voel zeker nog geen voldoening over wat ik al heb bereikt”, antwoordt Desramaults. “De Michelinster kwam in 2005 op een moment dat ik mijn weg nog niet had gevonden. Het gevaar is dat je dan vastroest. In de eerste maanden met ster leek onze vrijheid even weg. Gelukkig hebben we onze speelsheid en creativiteit teruggevonden.”

Nochtans ging het niet altijd zo hard voor Desramaults. Een koksopleiding maakte hij niet vol omdat hij niet kon aarden op de schoolbanken. Een leercontract bleek de uitweg. “Wat maakte dat ik veel zelfstudie nodig had en pas op mijn negentiende bearnaisesaus kon maken”, reageert Desramaults. “Het voordeel is dat ik nooit in hokjes leerde denken. Ik sta veel meer open voor nieuwe werkmethoden.” Die leerde hij onder meer bij Sergio Herman in Oud Sluis.

Geen wonder dat Desramaults ondertussen zelf probeert een factor in de toekomst van mensen te zijn. Toch klopt ook in zijn keuken het beeld van de chef die erg streng uit de hoek kan komen. “Ik mag niet ontkennen dat ik soms serieus van mijn voeten maak. Ik ben tenslotte aansprakelijk wanneer er iets fout loopt. Het is goed dat iedereen in de sector weet dat je tijdens de service een grote verantwoordelijkheid moet opnemen.”

Iedereen lijkt tegenwoordig alles van iedereen in de restaurantsector te weten. Desramaults: “De nieuwe generatie chefs trekt zich aan elkaar op. Er wordt minder stiekem in donkere keukens gewerkt. Dat is goed voor de internationale uitstraling van de nieuwe Belgische keuken.” De keerzijde van de medaille is volgens Desramaults dat zijn generatie chefs zich te veel laat beïnvloeden door internationale voorbeelden. “We dreigen te veel in de wereldkeuken te vervallen. Terwijl er lokaal nog zoveel mogelijkheden zijn.”

Momenteel pakt Desramaults de opstart van een no-nonsensebistro aan. “Het is nu dat ik het moet doen. Mijn baan slorpt te veel tijd en energie op om ze een heel leven lang zo vol te houden.”

PETER STAELENS (31) ITelegance

Tot zijn dertigste wilde hij studeren, op zijn veertigste wilde hij een bedrijf hebben opgericht en tussen zijn veertigste en vijftigste wilde hij zoveel mogelijk jongeren op het ondernemerspad helpen. 31 is Peter Staelens nu en sinds de oprichting van ITelegance is hij in de eerste twee delen van zijn opzet al geslaagd. “Ik heb nu eenmaal graag dat het vooruitgaat. Al kan dat in het team soms tot irritaties leiden.”

Het geduld van Staelens wordt wel op de proef gesteld. ITelegance werkt aan een elektronicaplatform om compacte en energiezuinige meetinstrumenten voor onder water te bouwen. “Momenteel zijn de eerste testen met het prototype succesvol afgerond en werken we aan een finaal product.” In tussentijd doen Staelens en zijn team consultingopdrachten om de nodige centen binnen te halen.

“Ik heb de afwerkfase van het product wel erg onderschat. In de academische wereld ging het allemaal sneller”, geeft Staelens toe. “Het zal ook niet gemakkelijk worden om ons product te verkopen, maar we hebben echt gezocht naar een nichemarkt waarin nog geen grote spelers actief zijn. We kiezen dus voor het nemen van een groot risico, in de hoop op een hoge return.”

Typisch Staelens, die vroeger strandredder was. Na zijn studies geologie werd hij door defensie gedetacheerd naar de Gentse universiteit, voor een doctoraat over beeldvorming onder water. Hij studeerde tegelijkertijd elektronica. Daarna stond Staelens voor de keuze: aan de slag gaan in de petroleumindustrie of zelf iets uit de grond stampen. “Ik was 28 en kwam in contact met het VOKA-initiatief BRYO. Dat reikte mij een team aan en trok mij over de streep om ITelegance op te starten”, blikt hij terug.

Staelens nam ondertussen wel de functie van technisch directeur op in plaats van die van bedrijfsleider. “Ik beschik niet over de vaardigheden voor de rol van CEO. Daarom heb ik ook maar sporadisch contact met klanten. Ik benchmark mezelf ook niet met anderen. Als je niet opkijkt naar mensen word je meer gewaardeerd omdat je open communiceert. Dat merkte ik ook toen ik bij de NAVO samenwerkte met mensen die best bekend zijn in hun onderzoeksveld.”

GREGORY DE CLERCK (31) Domo Industries

Wordt omschreven als deel van de nieuwe generatie textiliens, die de sector uit het slop moeten halen. Sinds de kleinzoon van Roger De Clerck in 2006 CEO werd van de familiale tapijtproducent Domo Industries, voerde hij er al enkele serieuze herstructureringen door. De recente verkoop van Domo Floorcoverings aan Balta was tot nu toe het hoogtepunt.

KARL HUTS (32) Katoen Natie

Draagt nu ook een baard en verkleint zo fysiek het verschil met zijn vader Fernand. En dan te zeggen dat de jonge Huts eigenlijk diplomaat wilde worden in plaats van manager bij Katoen Natie. Nu liggen zijn ambities bij het familiebedrijf torenhoog. Hoewel. “In de grond ben ik lui, al is dat waarschijnlijk geen goede pr voor mezelf”, grapte Huts vijf jaar geleden in dit blad.

PIETER DELBAERE (31) Crop’s

Stapte net als zijn vader, Michel Delbaere, van de bankenwereld over naar het diepvriesbedrijf Crop’s. Daar is hij businessunitmanager retail fruits. Voor zakenadvies kan Delbaere langs moeders kant terecht bij de West-Vlaamse ondernemersfamilie Vanden Avenne. Of bij de andere bestuurders van Young 1’s, een netwerk van zonen en dochters van geslaagde ondernemers.

VINCENT KERKSTOEL (33) Groep Kerkstoel

Zit goed ingebed in de streek rond Heist-op-den-Berg. Als vierdegeneratietopman van de familieonderneming Groep Kerkstoel, die betonnen prefabelementen en stortklaar beton produceert. Als voorzitter ook van de lokale partij Gemeentebalng, waarvoor hij de VLD Jongeren verliet. En als ondervoorzitter van de plaatselijke fanfare Rust Roest Verbroedering.

ALEXANDER SAVERYS (32) Delphis

Richtte in 2004 het transportbedrijf Delphis op met zijn vader Marc en enkele privé-investeerders. “Het is spijtig dat ik behoor tot een generatie die weinig onderneemt”, zei Saverys al in Trends. De neef van Exmar-topman Nicolas Saverys geeft wel toe dat hij makkelijker praten heeft dan anderen. Hij pleit voor ondersteuning van ondernemers in plaats van gepalaver over BHV.

LIESBET VRIELEMAN (33) VRT

Twijfelde twee jaar geleden bij haar aanstelling als hoofdredacteur van de VRT-nieuwsdienst. Was ze toch niet te jong? Nadat ze zich daarover had gezet, vroeg ze samen met haar collega-hoofdredacteurs om meer onafhankelijkheid in de VRT. Vrieleman koos ook meteen voor een nieuwe, open managementaanpak bij de nieuwsdienst. Daar moet ze af en toe van bekomen in Italië.

IVAN VAN DE CLOOT (33) Itinera Institute

Komt uit een arbeidersmilieu, maar klom snel op tot hoofdeconoom van de denktank Itinera Institute. Wat verwacht je anders van iemand die een handboek wiskunde ontspannende literatuur vindt? Van de Cloot koos voor de denktank in de hoop invloed te hebben op de debatten, die volgens hem in ons land te snel verzanden in een moeras van patstellingen. Onderwijzer worden, is voor later.

LORENZ BOGAERT (34) Netlog

Noemde in Knack Weekend zijn generatie te individualistisch. Hij vindt dat zijn leeftijdsgenoten ook vaak dezelfde fouten maken als hun ouders. Nadat Bogaert tijdens zijn studentenjaren al een bedrijf rond internetmarketing had geleid, werd hij de CEO achter de sociaalnetwerksite Netlog. Hij bezit er ongeveer een derde van de aandelen, dat is toch niet indivi-dualistisch?

DRIES BUYTAERT (31) Acquia (Drupal)

Op je 31ste een bedrijf in Boston hebben, tot daaraan toe. Maar er ook gratis bier, een WII-spelconsole, een tafelvoetbal en geregeld gratis pizza aan je personeel aanbieden: dat is pas spectaculair. “Tja, ik bepaal graag mee de bedrijfscultuur. Mijn ervaring is dat het persoonlijke leven en de carrière steeds vaker door elkaar lopen. Het financiële aspect of werken binnen kantooruren vinden mijn jonge teams minder belangrijk. Ze willen mee de gang van zaken fundamenteel veranderen”, reageert Dries Buytaert.

Hij ontwikkelde tijdens zijn studentenjaren de software Drupal, waarmee eenvoudig websites worden gecreëerd. Waarna hij het computerprogramma gratis te grabbel gooide op het internet. Op voorwaarde dat wie verbeteringen aanbracht ze ook met iedereen deelde, terwijl Buytaert doctoreerde in computerwetenschappen. “Een dag na het afronden van mijn studie startte ik Acquia, een bedrijf dat ondersteunende diensten verkoopt aan wie met Drupal werkt. Ik heb me wel met de juiste managers moeten omringen. Zij leren me hoe ik een bedrijf moet leiden. Ik besef dat ik niet weet wat ik nog niet weet”, aldus Buytaert, die er zelf technologisch directeur is.

Hij bepaalt wel mee de toekomst van Acquia en die ziet hij groots. “Met 65 medewerkers vind ik ons nog klein. Ik geloof ook dat nog veel meer websites met Drupal zullen werken.” Zo’n 500.000 of 1 procent doen dat vandaag al. Ook die van het Witte Huis. Buytaert: “Daarvoor mocht ik een paar keer naar de West Wing van het Witte Huis, waar Obama met zijn senior staff werkt. Dat was cool .”

Hoewel Buytaert regelmatig biografieën leest om interessante manieren van denken te ontdekken en toe te passen, verwierf hij bij de Drupal-gebruikers al bijna de status van goeroe. “Dat is zeker niet de ambitie”, lacht hij. Buytaert heeft wel een mantra: Fail quick and fail cheap. “Dat is waarschijnlijk typisch voor onze generatie. Ik nam al langere wegen dan nodig, maar door meer planmatig te werken, experimenteerde de vorige generatie waarschijnlijk minder.”

De wereld ooit rondzeilen of deel uitmaken van een zeilraceteam is een van Buytaerts dromen. “Eerst nog vrienden met een boot vinden ( lacht).”

GEERT SCHOTTE (36) Standaard Boekhandel

Geert Schotte is geen man van extremen. Behalve dan tijdens de thuismatchen van Cercle Brugge. Die beleeft hij behoorlijk emotioneel. Om de voorzitterssjerp van de ploeg van zijn vader over te nemen, zijn er voorlopig geen plannen. De jonge Schotte neemt in 2012 wel de CEO-fakkel van Frans Schotte over bij Standaard Boekhandel. Nochtans is het aandeelhoudersschap van de winkelketen niet in handen van zijn familie. “De Zuidnederlandse Uitgeverij vroeg me in 2005 om de opvolging te verzekeren”, legt Schotte uit.

Hij is sinds 2007 daarom al eindverantwoordelijke van onder andere de marketing- en inkoopafdeling en van de logistieke dochterbedrijven van Standaard Boekhandel. “Kwestie dat er weinig dubbelzinnigheid bestaat over wie de baas is. Al zitten mijn vader en ik meestal op dezelfde golflengte. Tenzij het over computertoepassingen gaat. Dan durven we al eens van mening te verschillen”, vertelt Schotte.

Het integreren van e-books kan volgens hem de groei van Standaard Boekhandel bestendigen. Schotte blijft ook geloven in groeien door het openen van nieuwe (baan)winkels in Vlaanderen en Brussel. Nochtans leek hij door zijn ervaring de man die de boekenketen eindelijk succesvol naar de buitenlandse markt zou brengen. Voor zijn vorige werkgever, Aviapartner, deed hij al meerdere buitenlandse opdrachten voor hij in 2003 station manager werd in Oostende.

“Wanneer je in het buitenland werkt, leer je je aanpassen aan een andere omgeving zonder je eigenheid te verliezen”, vindt Schotte. Zonder de mogelijkheid te willen uitsluiten, koestert hij niet meteen dezelfde ambities met Standaard Boekhandel. “Aviapartner is door de aard van de sector verplicht om internationaal te werken. Standaard Boekhandel kan met zijn producten in Vlaanderen blijven en toch groeien. De boekenmarkt ziet er trouwens heel anders uit in onze buurlanden.”

Welke fouten Schotte in zijn carrière tot nu toe al maakte, houdt hij lekker voor zichzelf. “Ik ken ze, net als mijn zwaktes. Die heb ik voor mezelf uitgemaakt, maar ze hangen niet als een zwaard van Damocles boven m’n hoofd. Ik probeer gewoon te doen waar ik sterk in ben.” In zijn vrije tijd is dat bijvoorbeeld lopen en spinnen.

LORIN PARYS (34) Uplace, Flanders DC

Is een 3-in-1-pakket. Hij is operationeel directeur van de projectontwikkelaar Uplace. Hij was bij de recentste verkiezingen kandidaat voor Open VLD. Maar op recepties kom je hem vooral tegen in zijn hoedanigheid van voorzitter van Flanders DC. Parys richtte de organisatie op nadat hij in 2003 woordvoerder was geworden van Patricia Ceysens, toen Vlaams minister van Economie en Buitenlandse Handel.

SIMON DEWULF (35) Creax

Predikte in Vacature dat er geen nieuwe problemen bestaan. Sinds 2000 helpt zijn bedrijf Creax dan maar bedrijven die creatieve en innovatieve oplossingen zoeken voor bestaande problemen. Dewulf wil blijkbaar nog meer problemen aanpakken, want bij de recentste verkiezingen was hij kandidaat voor Open VLD. Hij was al bestuurder bij Voka West-Vlaanderen en Flanders InShape.

PETER DE KEYZER (35) Petercam

Durft zich in de media wel eens aan straffe uitspraken te wagen. Dat mocht hij als economist bij KBC Asset Management en als chief investment advisor bij ABN AMRO België. En dat mag hij als opvolger van Geert Noels in de rol van hoofdeconoom bij het beurshuis Petercam nog altijd. Na zijn studies werkte De Keyzer als economieassistent aan het Ufsia.

BRUNO PIETERS (35) Modeontwerper

Zag een leven in de visgroothandel van zijn ouders niet zitten. Hij bracht in 2001 dan maar als eerste Belg een hautecouturecollectie uit op de Parijse coutureweek. Dat was twee jaar nadat hij was afgestudeerd. De afgelopen jaren was Pieters artistiek directeur van het merk Hugo van Hugo Boss. Tegenwoordig legt de Bruggeling zich weer toe op zijn eigen collecties.

NICK VANDENBULCKE (35) Quick Sensor

Schreef op zijn elfde al computerprogramma’s. Voor het oprichten van zijn eerste bedrijf wachtte hij tot zijn achttiende. Vandenbulcke begon het informaticabedrijf Flocom, dat ook winkels heeft. Hij is sinds 2004 toch vooral bekend als CEO en medeoprichter van Quick Sensor. Deze onderneming ontwikkelt voor bioscopen een sensorensysteem dat het gebruik van de stoelen verklikt.

JORN SOCQUET (36) AB InBev

Heeft vanuit zijn kantoor uitzicht op het Grand Met-station in New York. Als global brand director van AB InBev verzorgt de Vlaming van daaruit de wereldwijde marketing voor de Belgische bieren Hoegaarden, Leffe en Stella Artois. Daar is de Leffe-liefhebber best tevreden mee. De prestatiegedreven Socquet houdt er namelijk van dat hij wordt beoordeeld op basis van zijn resultaten.

DIETER PENNINCKX (36) Fred & Ginger

Begon als burgerlijk ingenieur in 2003 de kinderkledingketen Fred & Ginger, samen met zijn echtgenote en een vriend. Penninckx bracht het bedrijf mee naar de beurs. Stylisten lachen hem wel eens uit als hij weer eens komt aanzetten met trends die al voorbij zijn, zo vertelde Penninckx in De Morgen. Misschien kunnen zijn kinderen hem van deze zwakte afhelpen.

PIETER DE PAEPE (37) Bain & Company

Specialiseert zich bij Bain & Company in algemeen en veranderingsmanagement. Dat kan ook bijna niet anders. Hij was eerder al aan de slag als algemeen directeur van Strobbe Graphics en Basyprint, bedrijven uit de Punch International-koepel. Voor zijn overstap naar Bain & Company werkte hij bij Domo. Ook in zijn vrije tijd wil De Paepe zien groeien, zijn orchideeën dan.

NADIA JANSEN (36) Building Group Jansen

Nadia Jansen moet even afkicken. “De vergadering hiervoor was heavy“, meldt ze alweer lachend. “Ik kan niet tegen negativisme. Als je op voorhand vertrekt van de problemen en alle mogelijke risico’s afweegt, kun je net zo goed niets doen. En dat is bij mij onbespreekbaar. Ondernemen is nu eenmaal risico’s nemen. Hoe jonger je bent, hoe meer je dat durft. Mijn motto: niet geschoten is altijd mis.”

Allicht met die instelling kocht Jansen in 2008 de vijf bedrijven van Building Group Jansen tegen marktprijs van haar vader. Ze werkte eerder al als consulent en manager voor Jansen Products, het zorgenkindje van de groep dat ze er bovenop hielp. “Ondertussen ben ik nog ambitieuzer”, vertelt Jansen weerom lachend. “De crisis stoort ons wel, maar stelt ons evengoed in staat om alles te optimaliseren. Vooral in totaalprojecten in de bouwsector zit nog groei.”

Gevraagd naar haar persoonlijke ambities lacht Jansen opnieuw. “Ooit wil ik wel eens kinderen.” In tussentijd vult ze haar vrije uren vaak met deelnemen aan raden van bestuur. Met bestuursmandaten bij onder andere LRM en beroepsverenigingen is Jansen behoorlijk bekend in de Limburgse netwerken.

“Ik ben nochtans absoluut niet op zoek naar mandaten”, reageert ze. “Alleen als er sprake is van een meerwaarde voor beide partijen ga ik erop in. Mijn uitgesproken mening en, tja, ervaring in het bedrijfsleven en de bouwsector kunnen anderen van pas komen. Zelf ben ik er als de dood voor om bedrijfsblind te worden. Zo houd ik me scherp. Dat is trouwens de reden waarom ik mijn carrière begon bij Deloitte.”

Je om dezelfde reden omringen met sterke figuren en aan deugdelijk bestuur doen, is naar Jansens mening een voordeel waar haar generatie ten volle van kan profiteren. “Dat wordt veel vaker toegepast en aanvaard. Je ziet dat leiders van mijn leeftijd kiezen voor vlakke structuren. Logisch ook. Je moet in een onderneming van alles en nog wat op de hoogte zijn. Om bij te blijven, moet je de flexibiliteit hebben om je continu aan te passen aan de snel veranderende markt.”

Kon Jansen aan zichzelf iets veranderen, zou ze misschien kiezen om minder chaotisch en ongeduldig te zijn. “Dat zijn nu eenmaal mijn zwaktes.”

TIM VAN HAUWERMEIREN (38) arGEN-X

Angst voor het witte blad? Daar heeft Tim Van Hauwermeiren geen last van. “Ik ben niet de man om de resultaten te polijsten. Geef mij maar de opstartfase van een onderneming”, weet de CEO van het biotechbedrijf arGEN-X. Nu. Zijn opleiding tot bio-ingenieur koos hij nog na eliminatie. In zijn eerste baan, bij Procter & Gamble, zette hij de zoektocht naar wat hij graag deed gewoon voort.

“Goed dat een carrière een marathon is en geen sprint”, beseft Van Hauwermeiren. “Het verbaast me altijd dat jongeren vandaag zo goed weten wat ze willen. Pas toen ik bij P&G op zoek mocht naar nieuwe businessmogelijkheden, kwam ik te weten dat een start-up mijn ding is.”

Hoewel hij het in zijn vrije tijd op fietsen houdt, vergelijkt Van Hauwermeiren zich graag met een triatleet. Hij werkt als algemeen directeur graag op het raakvlak van disciplines. Van Hauwermeiren wordt ook een go-getter genoemd. Omdat hij de impact van wat hij doet, wil zien. “Bij een multinational was dat moeilijk”, vertelt Van Hauwermeiren.

Als werknemer nummer 13 van het jonge Ablynx leek het blad daarna toch even angstaanjagend leeg. “Het duurde maanden voor ik de schok van de overstap te boven kwam”, blikt Van Hauwermeiren terug. Hij begeleidde het biotechbedrijf mee naar de beursgang. Ondertussen is hij minstens even ambitieus bij arGEN-X, dat zoekt naar humane therapeutische antistoffen.

“We willen wereldspeler worden in onze niche. Wereldwijd zijn er nog maar een 25-tal farmaceutische bedrijven die echt van tel zijn. Dat aantal blijft krimpen. We kunnen dus niet anders dan internationaal denken”, verklaart Van Hauwermeiren. “In Vlaanderen missen we te veel mensen die zo optimistisch denken. Daardoor telt onze streek relatief weinig ondernemers. Negativisme is besmettelijk hoor. Gelukkig is positivisme dat ook.”

Van Hauwermeiren erkent wel dat ondernemen niet vanzelfsprekend is voor zijn leeftijdsgenoten. “We kunnen leren uit de fouten van onze voorgangers. Het betekent wel dat wij sneller moeten vooruit gaan en er geen marge voor fouten overblijft.” Of die basisprincipes ook gelden in de sector van de elektromechanica, ontdekt Van Hauwermeiren als bestuurslid van Optidrive, een start-up. Of wat dacht u?

BART BECKS (38) SonicAngel

Was graag zanger van een rockgroep geworden. Maar zijn pad leidde naar topfuncties bij Skynet, Belgacom TV, ProSiebenSat.1 en Netlog. Vandaag moet Becks zich tevreden stellen met het leiden van de internationale platenfirma SonicAngel, die hij oprichtte met Maurice Engelen. En met bestuursmandaten bij het Festival van Vlaanderen en Poppunt.

CAROLINE VEN (38) Kabinetschef

Was zich er, toen ze in 2004 nog aan het hoofd stond van het economisch departement van het VBO, van bewust dat ze de jonge wolf in het bos was. “Welke junior hebben ze nu gestuurd, zag je ze wel eens denken”, vertelde ze in Trends. Later deed Ven ervaring op als directeur van de denktank Metena. Tot in 2008 Yves Leterme belde. Sindsdien is ze de so-ciaal-economische kabinetschef van de premier.

TOM DE CEUSTER (38) De Ceuster Meststoffen

Is onlangs bekroond bij De Ceuster Meststoffen. Hij werd al langer getipt als kroonprins en heeft nu de operationele touwtjes van de marktleider in handen. De aandelen van het bedrijf deelt hij nog wel met zijn zussen Els en Annelien. Dat wil hij in de komende jaren ook zo houden. “Een externe partner is ooit mogelijk, maar nog niet aan de orde.”

JAN BOONE (39) Lotus Bakeries

Maakte zich vroeger kwaad als klasgenootjes beweerden dat de wafels van de concurrentie lekkerder waren. De liefde voor het product hoeft Boone dus niet te veinzen wanneer hij volgend jaar als telg van de derde generatie CEO wordt van het familiale Lotus Bakeries. De TEW’er leek tot 2005 voorbestemd voor een lange carrière bij Omega Pharma, maar oude liefde roest dus echt niet.

DOMINIEK CALLEWIER (39) AVC Group

Nam in 2003 het trappenbedrijf AVC Group over. Zijn baan als gedelegeerd bestuurder daar mag niet te veel tijd in beslag nemen. Callewier is namelijk ook bestuurder bij Voka, Pics Belgium, Innovatie- en Incubatiecentrum Kortrijk en Pharos MP. Hij is ook ondervoorzitter van Sense Vlaanderen en lid van JCI. Wanneer hij dan nog tijd over heeft, ontpopt Callewier zich tot amateurvoetballer.

MARIO FLEURINCK (39) Melotte

Kwam in 2004 bij de matrijzenfabrikant Melotte, toen die aan de rand van het faillissement stond. Hij maakte met zijn ADHD-achtige aanpak van de Picanol-dochter een producent van onder andere machineonderdelen en tandprotheses uit poeders. In 2009 dook Melotte wel opnieuw serieus in de rode cijfers. Fleurinck moet dus weer op zoek naar zijn innerlijke Robin Hood, zijn jeugdheld.

KOEN DEPAEMELAERE (39) Vanbreda Risk&Benefits

Verzekert graag. Hij is sinds 2008 CEO van de verzekeringsmakelaar Vanbreda Risk & Benefits. Die functie combineert hij met bestuursmandaten bij Portima en Poolarex. Depaemelaere was voordien al CEO van Portima. Hij werkte ook als commercieel directeur bij Banksys en als algemeen directeur bij Unibind. In zijn vrije tijd vind je Demaelaere op een golfterrein.

MATHI GIJBELS (39) Gijbels Group

Was bijna een professionele volleyballer geworden. Hij houdt het nu op zwemmen, joggen en fietsen, maar vult sinds 1998 zijn uren vooral als topman van de bouwbedrijvencluster Gijbels Group. Het stond in de sterren geschreven dat Gijbels de overstap van het ouderlijke huis naar het kantoor ernaast zou maken. Dat merken ze vast ook bij Voka en VKW-Limburg, waar hij bestuurder is.

PIETER GOIRIS (38) Boondoggle

“Noem me maar geen idealist. Ik ben niet de grote wereldverbeteraar”, zegt Pieter Goiris, CEO van het reclamebureau Boondoggle. Het was anders wel aanlokkelijk. Goiris wilde oorspronkelijk voor ngo’s werken. Tot bleek dat die er volgens hem soms een te enge blik op na houden. Vanuit zijn liefde voor muziek startte hij dan maar mee met Het Depot en Poppunt, organisaties die jonge muzikanten kansen willen geven.

In zijn geliefde Leuven kocht hij bovendien onlangs met zes vrienden een oude brouwerij om er creatieve bedrijven onderdak te geven. “Dat bedrijventerrein in een historisch gebouw is een goed excuus om eindelijk een café te openen, want dat komt er ook”, lacht Goiris. “Ik hou gewoon van verandering. In mijn ongeduld hou ik daardoor vaak geen rekening met de processen in ons bedrijf. Ik geef dus niet echt het goede voorbeeld.” En dat voor een gediplomeerde arbeidspsycholoog.

“Zodra er geen plaats meer is voor verandering, ga ik iets anders doen”, voorspelt Goiris. Dan is het een meevaller dat Boondoggle de voorbije tien jaar enkele gedaantewissels doormaakte. Het transformeerde in 2007 van een internetcommunicatiebedrijf in een algemeen reclamebureau, dat ondertussen zeventig medewerkers telt. Het Boondoggle-kantoor in Sjanghai werd in 2008 verkocht aan een vennoot. “Daar waren we in 2005 met een behoorlijke portie naïviteit gestart. ‘Wauw, zo’n grote markt’, dachten we en we onderschatten ze waanzinnig”, vertelt Goiris. Vorig jaar sloot ook het bureau in Ierland. Boondoggle blijft wel als een van de weinige Belgische reclamebureaus aanwezig op de Nederlandse markt.

“Zo klinkt het alsof er meer verkeerd dan goed ging”, glimlacht Goiris. “Je mag niet vergeten dat onze omzet sinds 2006 verdubbelde en we klanten wonnen als Dexia, Nike en Electrabel. Er zijn gewoon steeds minder Belgische bedrijven die in het buitenland doorbreken. Om daarin te slagen moet je keuzes maken, ook in de verdeling tussen je professionele en privéleven. Ik zie het niet zitten om zo’n doorbraak ten koste van dat alles te laten gaan”, legt Goiris uit. Als het met zijn echtgenote en drie kinderen kan, wil Goiris wel eens een jaar in New York wonen en werken. “Of ik daar dan een café open, laat ik nog in het midden.”

DAVID BALLEGEER (39) Linklaters

De wereld gaf al een pak geheimen prijs aan jurist David Ballegeer. Als zoon van een diplomaat woonde hij onder andere al in Canada, Colombia en Tunesië. Toen hij later voor advocatenkantoor Cleary, Gottlieb, Steen & Hamilton naar New York trok, bediende hij van daaruit de Japanse markt. Als partner bij Linklaters volgt Ballegeer vandaag vanuit Brussel de financiële centra van Londen, New York en Azië.

“Je kunt je in deze tijden niet langer alleen op de Belgische markt concentreren. Ik vind dat we als kantoor ook op zoek moeten naar internationale klanten, zelfs als die geen link met ons land hebben. Ik geniet er bovendien als persoon van om meer ijkpunten te hebben om mijn omgeving mee af te toetsen.”

De verleiding om 24 uur per dag te werken, ligt onder meer door de tijdsverschillen wel altijd op de loer. Daar bracht de financiële crisis geen beterschap in. Al spitste Ballegeer zich dan toch toe op de Belgische bankensector. Hij hielp bijvoorbeeld Fortis vanaf de kapitaalverhoging in het eerste probleemweekend tot bij het akkoord met BNP Paribas acht maanden later. Ook KBC stond hij bij in de onderhandelingen over de kapitaalsinstrumenten en de staatsgarantie.

Het meest trots is Ballegeer toch op zijn benoeming tot partner vorig jaar. Sindsdien stuurt hij Linklaters mee aan. “Ik ben een snelle beslisser, maar houd niet van de administratie die erbij komt kijken. Als er een keuze is gemaakt, ga ik liever vooruit. Tobben over wat we hadden moeten doen, is niets voor mij”, aldus Ballegeer.

Naar zijn carrière kijkt hij op precies dezelfde manier. “Mijn leeftijdsgenoten en ik moeten de hele tijd kiezen uit een breed spectrum aan mogelijkheden. Het wordt bij elke keuze een beetje moeilijker om nog iets anders te doen, maar ik geloof niet dat er maar één pad is dat je gelukkig maakt.”

Voor een ander luxeprobleem van zijn generatie is Ballegeer wel vatbaar. “Ik moet leren omgaan met het altijd en overal bereikbaar zijn. En leren daarvan af te stappen. Al helpt de nieuwe technologie me wel bij het vinden van een evenwicht tussen mijn baan, mijn echtgenote en drie kinderen.” Over de mails die hij op het perron beantwoordt, moet Ballegeer zich alvast geen zorgen meer maken als hij met hen gaat zwemmen.

MARIAN KIN (39) Vacature

Houdt van opera, een liefde die ze ontdekte dankzij de jongerentarieven. Haar liefde voor de media ontdekte de hoofdredacteur van Vacature toen ze begon bij het cyberblad Wave Magazine. Kin werkte later als eindredacteur voor PC Dealers en adjunct-hoofdredacteur voor Computer Idee. Tot 2004 was ze hoofdredacteur van het magazine Clickx, dat fuseerde met Computer Idee.

BART VAN COPPENOLLE (39) Ex-Metris

Ziet bij zijn generatie meer verwondering dan afgunst, concludeerde hij in Vacature. Zowaar, Van Coppenolle is naast ingenieur ook filosoof. Hij is toch vooral bekend als de CEO die sinds zijn 24ste Metris leidde tot het in 2009 overgenomen werd door Nikon. Hoe lang hij het volhoudt geen bedrijfsleider te zijn, is de vraag. Want Van Coppenolle speelt graag, en dan liefst bedrijfje.

PETER SCHELSTRAETE (39) The Coca-Cola Company

Leeft on the Coke Side of Life, een campagne die hij als global marketing director van Coca-Cola in Atlanta ontwikkelde. Ondertussen koos de broer van Frank Schelstraete Bangkok als thuishaven. Van daaruit is hij verantwoordelijk voor de marketing van alle merken van de Coca-Cola-groep in Zuid-Oost-Azië. In ons land was Schelstraete vooral bekend als preses van Ekonomika.

PETER VYNCKE (39) Vyncke Energietechniek

Is sinds 2002 topman van Vyncke Energietechniek en eentje met energie te veel. Hoe kan hij anders de marketing en externe communicatie van zijn bedrijf bestempelen als zijn ontspanning? Of contracten binnenhalen in de bedrijfsbar? Daartegenover staat wel dat Vyncke alleen maar zaken doet in landen waar hij zich goed voelt. Maar goed dat hij groei op zich geen doel vindt.

Door Sjoukje Smedts en Dirk Van De Voorde, fotografie Jelle Vermeersch

wolf in koksvest

EEN MAN MET EEN PLAN

De goeroe van de websitebouw

manager volgens het boekje

vrouw om op te bouwen

een jong, wit blaadje

toch maar geen idealist

de crisis-jurist van fortis en kbc