‘Stop het deurwaardersmonopolie voor het innen van overheidsschulden’

Bij het lezen van het voorstel van parlementslid Gennez vraag ik me af of ze wel op de hoogte is van de werkwijze van deurwaarders en incassobureaus. Dat zegt Etienne van der Vaeren, voorzitter Belgische Vereniging van Incasso-ondernemingen

Vandaag behandelt de Commissie voor Onderwijs een voorstel van decreet van Caroline Gennez (sp.a) over de inning van schoolfacturen. De eerste zin van haar voorstel luidt: ‘Dit voorstel van decreet heeft tot doel een einde te maken aan het inschakelen van incassobureaus voor het innen van onbetaalde schoolfacturen’. Dit onder het voorwendsel dat wij een agressieve aanpak zouden hanteren, zonder oog voor het menselijke. Waarop ze zich baseert om dit soort ongefundeerde uitspraken te doen, is ons een raadsel.

Incassobureaus worden vaak neergezet als agressieve organisaties die ten koste van alles het geld van de schuldeiser komen ophalen. We zijn wellicht een sector met één van de meest negatieve imago’s. Ten onrechte. In de voorbije tien jaar riepen ruim 1000 scholen de hulp van incassobureaus in, voor meer dan 100.000 openstaande schoolfacturen. Hoe moeilijk de situatie ook is, de school geeft dan opdracht de schulden te gaan invorderen – kwestie om zich te kunnen focussen op haar kerntaak: onderwijs verschaffen. In al die jaren ontvingen wij geen enkele klacht, noch van de schuldeiser, noch van de schuldenaar.

Bij het lezen van het voorstel van parlementslid Gennez, vraag ik me af of ze wel op de hoogte is van de werkwijze van deurwaarders en incassobureaus. Ten eerste stelt ze dat minnelijke invordering centraal moet staan. Ik wijs haar er graag op dat de incassobureaus de wet op minnelijke invordering moeten respecteren. Deze wetgeving verbiedt het doorrekenen van incasso- en of administratiekosten aan de schuldenaar. Schulden die door een incassobureau geïnd worden, zullen dus nooit hoger liggen dan als de schuldeiser ze zelf int. Een grotesk misverstand dat dringend de wereld uit moet.

99 procent van de dossiers die wij van onze klanten krijgen toegespeeld, of het nu scholen, ziekenhuizen, financiële instellingen of nutsbedrijven zijn, zijn dossiers waarin de betrokken partijen er samen niet in slaagdenzelf tot een oplossing te komen. Aan ons als incassobureau om op een correcte en humane manier te hulp te bieden. Het zijn verhalen waarmee je als organisatie niet wil en niet mag uitpakken – je leeft mee met het leed van die mensen.

Op één punt zijn we het eens met het voorstel van Gennez: schuldvordering moet altijd humaan zijn. Of het nu deurwaarders zijn of incassobureaus die hiervoor instaan. Onze beroepsvereniging heeft een performante klachtenprocedure die elk misbruik moet vermijden en zelfs bestraffen mocht dit nodig zijn.

Het volstaat over de grens te kijken om vast te stellen dat het ook anders kan. In Nederland beschouwt men incassobureaus als partners van de overheid. Zij zijn gemachtigd gemeentelijke en andere overheidstaksen zoals boetes te innen. Het idee hierachter is dat incassobureaus, veel meer dan deurwaarders, naar de schuldenaar luisteren en hem behandelen naargelang de situtatie waarin hij zich bevindt.

Aangepaste afbetalingsplannen worden voorgesteld. En die manier van werken is niet alleen een zegen voor het imago van de overheid (en het incassobuerau), maar zorgt vooral voor een menselijke oplossing voor de schuldenaar.

Het innen van openstaande schoolfacturen zou, als het van de sp.a afhangt, binnenkort in ons land dus het monopolie kunnen worden van deurwaarders. Net zoals dat nu het geval al is voor overheidsschulden. We stellen ons daarbij de vraag of deze manier van invorderen wel de meest gepaste is. Is het niet tijd dat ook de overheid de deuren opent voor een humanere vorm van invordering? Zoals incassobureaus dat al jaren toepassen onder het nauwlettende oog van diezelfde overheid?