“In 1996 heb ik deze winkel van mijn moeder overgenomen”, vertelt Rita Pirotte. “Voor haar was de carnavalskleding lang een bijbaan. Mijn ouders waren frituristen en stonden meestal voltijds in hun restaurant. Maar omdat mijn moeder graag naaide, besloot ze als hobby carnavalkostuums te maken voor vrienden en kennissen. Toen de vraag groter werd, opende ze een klein verhuurwinkeltje. Dat was op de bovenverdieping van ons huis. Maar het zaakje werd al snel te klein. Mijn ouders hebben dan een klein winkeltje naast hun frituur gebouwd. En daarin zit ik nog steeds.”
“Ik vind het heel belangrijk dat mensen zich goed voelen in de outfit die ik hen verkoop”, zegt Pirotte. “Een mooi kostuum geeft je een enorme boost. Ik spreek uit ervaring. Als jong meisje sleepte ik bijna elk jaar de prijs voor de mooiste carnavalsoutfit in de wacht. Dat was fantastisch. Of andere meisjes jaloers waren? Dat denk ik niet. Ze hebben ook nooit geweten dat ik het was. Toen moest iedereen zijn masker nog ophouden tot middernacht. Op dat uur had ik de zaal meestal al lang verlaten.”
Rita verkoopt niet alleen kostuums, ze verhuurt ze ook. “Ons huis staat vol kasten, rekken en dozen vol outfits. Het merendeel heb ik zelf gemaakt. Net zoals mijn moeder stel ik enorm hoge eisen aan de kwaliteit van de pakken. Al moet ik zeggen dat ik door een schouderblessure steeds minder achter de naaimachine kan kruipen. Erg frustrerend, want ik wil mijn klanten steeds weer iets unieks aanbieden. Ik spendeer enorm veel tijd aan het plaatsen van mijn bestellingen. Bij elk order wil ik weten hoe het gemaakt is.”
Heeft Rita zelf nog tijd om carnaval te vieren? “Jammer genoeg niet. Deze periode is meestal de drukste tijd van het jaar. Dan heb ik ‘s avonds geen energie meer om te feesten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier