BWANA DE DECKER DANST DE RUMBA

Wie is Belgiës échte minister van Buitenlandse Zaken? Armand De Decker (MR) danst de rumba in Kinshasa. Minister Reynders (MR) en staatssecretaris Gisèle Mandaila (PS), bevoegd voor Gehandicapten en Familiezaken, hopsen mee. Het trio maakt Karel De Gucht (VLD) belachelijk. De MR en PS voeren een Afrikabeleid, gedekt door Albert I, naast de officiële buitenlandpolitiek van de regering-Verhofstadt.

Rusland kent twee soorten oligarchen: de gluiperige oligarchen die meeheulen met president Vladimir Poetin en baas blijven over hun tijdens de privatiseringen met gerommel en gedraai verworven fabrieken, en de kamikazeoligarchen, oligarchen die op dezelfde manier van bediende tot internationale tycoon opklommen en president Poetin uitdaagden. De eerste soort – Alexeï Mordasjov van Severstal – onderhandelt met Guy Dollé van Arcelor over het lot van, onder meer, Sidmar. De tweede soort, met Mikhail Khodorkovski, bibbert in Siberië.

Het Congo van père en fils Kabila heeft ook zijn gluiperige oligarch: de heer Forrest. En die gluiperige oligarch heeft enkele beste maatjes in Belgisch Francofonië.

De besmettelijke PS-ziekte. De PS maakt Wallonië en België kapot door haar affairisme en vriendendiensten. Soms gaan die over de grenzen van de wet, soms cirkelen ze rond de limieten, soms zijn zij onoorbaar door belangenconflicten. Is de ziekte van de PS socialistisch of een pan-Waals verschijnsel, een verschijnsel dat ook de MR (de Franstalige liberalen) besmet? En wordt er van die MR’ers geknipoogd naar de VLD? Gedacht mag worden aan de ex-ministers Pierre Chevalier, ondervoorzitter van de groep Forrest, en André Geens, de man die de parlementaire onderzoekscommissie over de plundering van de Congolese bodemschatten met grote zwier mee ontkrachtte.

Armand De Decker (MR) is een Brusselaar die zich distantieert van de Vlamingen. In zijn ogen zijn die racisten, separatisten en onbenullen. Hij legt dat, als afstammeling van Vlaamse voorouders, uit in behoorlijk Nederlands. Armand De Decker is onbekend bij 95 % van de Vlamingen. Hij is minister van Ontwikkelingssamenwerking en verzet zich in die functie bijvoorbeeld tegen de afspraken over de defederalisering van de ontwikkelingssamenwerking, gemaakt tijdens de Lambermont-staatshervorming. De Decker bespot waar hij kan deze beslissing en wordt daarbij gesteund door het Hof.

Minister De Decker heeft een begroting die fiks hoger ligt dan de begroting van Buitenlandse Zaken. Ontwikkelingssamenwerking kan rond 950 miljoen euro besteden – geld dat voor 62 % komt uit de portemonnee van de Vlamingen en voor 38 % uit de portemonnee van de Franstaligen. Die cijfers reflecteren de bijdrage tot het bruto binnenlands product (bbp) van de twee gemeenschappen. Het is dan ook grappig om Karel De Gucht, die evenmin happig is op de defederalisering van het ontwikkelingsgeld, te horen zeggen dat als het rijke Vlaanderen zo nodig wil, het maar meer moet doen voor de derde wereld. Wel, dat doen wij nú al flink en solidair: met 600 miljoen euro langs de federale begroting voor Ontwikkelingssamenwerking. Waarschijnlijk haalt Vlaanderen op zich zijn 0,7 % van het bbp als ontwikkelingsbijdrage, een ritueel streefcijfer dat België wil bereiken tegen 2010 in het kader van de millenniumdoelstellingen. Meer algemeen kickt De Decker op Afrika, terwijl De Gucht – 1000 % terecht – zweert bij Azië. Ons buitenlandbeleid heeft een januskop. Armand De Decker past met een bepoederde pruik naast de troon van Albert I. De vorst die, niet verkozen en wankel gelegitimeerd in Vlaanderen, bij de eedaflegging van de democratisch verkozen en gelegitimeerde Karel De Gucht, ten overstaan van het hele land – de micro’s stonden open – de minister de levieten las over de juiste dingen die deze zegt over de crapuleuze Congolese elite. Armand De Decker gniffelde. Deels zuur, want hij hoopte om die andere briljante Franstalige blauwe politicus op te volgen (de man die zijn hachje en inkomen redde door de vlucht naar de Europese Commissie, mijnheer Louis Michel). Ontwikkelingssamenwerking is de troostprijs.

Incestueuze zakenrelaties. Afrika en Congo verdienen bijstand en aanmoediging. Op voorwaarde dat dit op een doorzichtige manier gebeurt, en gesteund wordt door de hele Belgische gemeenschap als onderdeel van een nationaal beleid – niet als een uitvloeisel van Franstalig copainisme. Armand De Decker met Steve Davignon in Berlijn om te kletsen over de recuperatie van een Rwandees vliegtuig. Armand De Decker die een bankier van Belgolaise, Thierry Claeys Bouuaert, paraat heeft in Kinshasa voor BIO (Belgische Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden). Enzovoort.

Incestueuze zakenrelaties zijn een Franse specialiteit. Kijk naar de kraai van Frankrijks premier Dominique de Villepin en de rottigheid die bovendrijft in Parijs. De MR en de PS sjorren in dezelfde richting. Minister De Decker en zijn ritselbwana’s kunnen we missen.

De auteur is directeur van Trends. Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols