Woning met zicht op een prentkaart

Een Waalse investeerder en een Vlaams architectenteam bouwen een ecologisch vakantieproject op een adembenemende locatie.

In het zuidwesten van de provincie Luxemburg, vlakbij de Franse grens, ligt het dorpje Frahan. Onooglijk klein, maar bekender dan u denkt. Het uitzicht op het groene Frahan, omarmd door een meander van de Semois, is een klassieker in toeristische gidsen over de Ardennen.

Vlakbij, op de heuvelflank van Rochehaut – een stek waar fotografen graag hun camera en statief neerpoten voor een panoramisch kiekje op Frahan – verrijst binnenkort een nieuw vastgoedproject. Op de site van ongeveer 5000 vierkante meter komen er zeventien paviljoenwoningen, verdeeld over vijf deelgebouwen. “Een bescheiden project, en met reden,” zegt architect Emmanuel Lenders, gedelegeerd bestuurder van architecten E. Lenders en partners. “Wie hier een vakantiewoning koopt, doet dat voor de rust, de serene sfeer, de natuur …” “En voor het unieke uitzicht,” vult landschapsarchitect Jan Joris aan. “Je kijkt naar een continu veranderend schilderij.”

Limburgs visitekaartje

Emmanuel Lenders en Jan Joris van Urban Landscape komen in Rochehaut beslagen ten ijs. Ze werkten al samen bij het project Bokrijk Park, een luxueus residentieel complex naast het bekende Limburgse openluchtmuseum. Dat project werd bekroond met de Meiboom 2006, een onderscheiding voor het beste bouwteam van Limburg. En zo kregen Lenders en Joris een uitnodiging voor het project in Rochehaut. Vandaag staat op de heuvel nog een verouderd hotel- en vakantiecomplex. De familie Boreux, die in de Ardennen verschillende hotels uitbaat, kocht het terrein in 2000 om er vakantiewoningen te bouwen. Maar het dorpje Frahan is geklasseerd en ook in de onmiddellijke omgeving kijkt de DGATLP, de Waalse tegenhanger van onze Monumenten en Landschappen, met argusogen naar nieuwe bouwplannen. Voor zo’n strategische en gevoelige locatie leek een architectuurwedstrijd dan ook wel gepast. Achttien architectenbureaus kregen een uitnodiging. Daarbij dus ook de tandem Lenders-Joris.

“Ons voorstel week toch wel fundamenteel af van wat onze Waalse collega’s in gedachten hadden,” vertelt Emmanuel Lenders. “Ze gingen voor een meer monumentale architectuur. Terwijl wij vonden dat in zo’n unieke omgeving het project ondergeschikt moet zijn aan de omgeving.”

Lenders en Joris plaatsten vier van de vijf gebouwen dwars op de helling en kozen voor laagbouw – de paviljoenen hebben drie niveaus – in plaats van appartementsbouw. Zo wilden ze een ‘muureffect’ vermijden.

Ecoproject in het groen

Respect voor het bijzonder waardevolle landschap staat centraal in het ontwerp. En daar gaan Lenders en Joris behoorlijk ver in. Emmanuel Lenders: “Het vakantiecomplex dat er nu staat, heeft voor een kaalslag gezorgd. Het lijkt wel een krater in het landschap. We willen het oorspronkelijke profiel en het uitzicht van de heuvelrug herstellen. En we hebben gekozen voor materialen die eigen zijn aan de heuvel: hout en de typische pierre schiste, een soort leisteen van hier.” “En ons derde basismateriaal is eigenlijk de natuur zelf,” vult Jan Joris aan. “We gebruiken in het domein uitsluitend plant- en boomsoorten die van nature op deze heuvelflank voorkomen.” Het terrein is ook volledig autovrij: alle garages komen ondergronds.

Ook in de constructie en technieken wordt de lijn van respect voor natuur en omgeving doorgetrokken. Het Studiebureau Lenders, van Emmanuels broer Alphons, kreeg de opdracht om het beduidend beter te doen dan de voorgeschreven milieunormen. “We investeren veel in ecologie,” stelt Emmanuel Lenders. “Er komt bijvoorbeeld ook een eigen waterzuiveringssysteem op de site.”

Laurenz Verledens