‘Op de markt zijn de mensen veel genuanceerder dan op Twitter’

MIRANDA ULENS "Ik vind sociale media behoorlijk intrusief, zeker op het niveau waarop ik werk." © CHRISTOPHE KETELS

“Dat ik erg leek op de baas van het ABVV, zei iemand me op het Cactusfestival. (lacht) Het was een echte concertzomer. Alle optredens die werden uitgesteld door corona, heb ik ingehaald. Heerlijk, want muziek legt de tredmolen in mijn hersenen even stil. Het gebeurt wel meer en meer dat mensen me op zulke evenementen beginnen te herkennen. Ik ben geen populaire figuur zoals Conner Rousseau, bij wie ze in de rij staan om selfies te nemen, maar mensen durven me dus wel te zeggen dat ik lijk op de baas van het ABVV. “Dank je, dat ben ik ook”, heb ik geantwoord. Het werd nog een fijn gesprek.

“Die aanwezigheid hoort bij mijn functie. Je weet vooraf dat er een impact zal zijn op je work-lifebalance, maar zolang je er niet in zit, kun je die niet echt inschatten. Je ontdekt het dag per dag. Op dag twee van mijn vakantie heb ik bijvoorbeeld een halve dag lang interviews gegeven over het pensioenakkoord. Maar er zijn ook voordelen. Mijn baan is er een waar velen in onze vakbond van dromen, en ik kan echt het verschil maken met mijn werk. Dat weegt op tegen wat je inboet aan evenwicht. Zolang je blijft bewaken dat je op tijd kunt deconnecteren.”

Eindeloze discussies

“Tijdens de coronaperiode was dat ongelooflijk moeilijk. Mensen kwamen soms van de ene dag op de andere zonder werk te zitten. Omdat fysiek contact was verboden, vonden ze ons wel op een andere manier. Via sociale media bijvoorbeeld. Dan merkte ik toch dat ik van een oudere generatie ben. Ik kan zelf niet de dossiers van de meer dan 1,5 miljoen leden opvolgen en probeer mensen daarom naar de juiste persoon te delegeren. Maar het blijft moeilijk daar een evenwicht in te vinden. Je bent toch altijd geneigd te gaan kijken welke reacties mensen posten en daarop te antwoorden. Voor je het weet, kom je in eindeloze discussies terecht. Ik vind sociale media dus behoorlijk intrusief, zeker op het niveau waarop ik werk.

“Geef mij dan maar de reacties die ik krijg op de zaterdagmarkt in Sint-Truiden, waar ik ben opgegroeid. Mijn ouders wonen er nog altijd en ik doe er wekelijks boodschappen. Daar hoor je wat er leeft buiten de sociale media. Op Twitter reageren mensen vaak vanuit hun gouden kooi. Je leest er alleen wat de zogezegde weldenkenden delen. Op de markt zijn de mensen veel genuanceerder. De gesprekken zijn er ook niet altijd makkelijk, maar de mensen voelen zich al erkend als je even naar hen luistert. Zelfs al ben je het niet met elkaar eens, zelfs al komt er niet meteen een oplossing uit de bus.”

Wakker liggen

“Van het zoeken naar die oplossingen lig ik weleens wakker. Dat is in onze sector hoe dan ook niet vanzelfsprekend en sinds corona voel ik dat er meer negativiteit heerst. Het sociaal overleg wordt moeilijker en moeilijker. Jammer, want je raakt alleen vooruit als je kleine stapjes blijft zetten. Ik voel dat het steeds minder vanzelfsprekend wordt om naar elkaar te luisteren. Zelf heb ik met het ouder worden nochtans geleerd hoe belangrijk nuances zijn. Ik ben ook zelf genuanceerder dan vroeger. Toen dacht ik soms dat ik puur vanuit principes moest reageren. Nu weet ik dat het soms beter is een compromis te sluiten. Dan duurt het misschien iets langer voor je eruit komt, maar raak je wel verder. Alleen slaag je er niet altijd in om een mandaat te krijgen voor zo’n onderhandelingsresultaat. Ook daar leer je uit, of lig je van wakker. Een oplossing voor dat laatste heb ik nog niet gevonden, maar ik merkte wel al dat wandelingen in het Zoniënwoud of gesprekken met vrienden dan helend werken.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content