TEXTIEL. ARMEENSE FIERHEID

“Ik wil mijn herkomst niet vergeten, mijn taal niet verleren. Maar ik wil híer leven. België is mijn land, ik wil het dienen. ” De Armeense Aznive Afsar (27 j.) vertolkt de gevoelens van de paar duizenden van haar volksgenoten in België : integreren, ja, maar de afkomst verloochenen, nee.

In 1983 ontvlucht de familie Afsar Turkije en vestigt zich, erkend als politieke vluchtelingen, in België. Voor de dan 15-jarige Aznive, afkomstig uit Diyarbakir, waren verre reizen al heel gewoon. “Ik leerde Armeens op een privé-school in Istanboel, 2500 kilometer van m’n ouders vandaan. Daar bleef ik negen maanden per jaar, ” zegt de jongedame.

Een eerste generatie Armeense vluchtelingen, die in 1915 aan een Turkse genocide ontsnapte, was welgesteld. Maar de tweede generatie, die in de jaren tachtig het geweld in het Midden-Oosten ontvluchtte, is minder kapitaalkrachtig en heeft het dus heel wat moeilijker ; de ekonomische krisis slaat ook ongenadig toe. Bovendien willen ze allemaal in dezelfde sektoren aan de slag, voornamelijk textiel en ambachten. “Je moet bewijzen driemaal beter te zijn dan de Belgen. Die zogenaamde informele banden met andere Armeniërs zijn heel relatief. Het is heel moeilijk om geld los te krijgen. Ook de banken zijn niet scheutig. Alleen de eigen familie staat eventueel met wat kapitaal gereed. “

Toch volgt Aznive in december 1990 de familietraditie en begint ze in Brussel het konfektie-atelier bvba Arax, genoemd naar een Armeense rivier. Grootvader weefde reeds Armeense tapijten, vader werkt vandaag als kleermaker voor dochterlief, die haar opleiding boekhouden best kan gebruiken. ‘s Avonds volgt Aznive lessen styling in Sint-Lucas. De Armeense probeert zich tussen de textielateliers van de Anderlechtse Triangle te wurmen, de groothandelaars in konfektiekledij. “Maar de wet van de jungle heerst er. De prijzen zakken steeds maar, kontrakten worden niet nageleefd. Vaak zijn er geen geschreven kontrakten en rijzen er problemen met de betaling. “

In juni 1994 kapt Aznive met de jungle en opent ze Arax Boutique, haar winkel met dameskollektie in de Malibranstraat in Elsene. Aznive ontwerpt zelf, snijdt de lappen textiel en staat ook in de winkel. De kleding wordt samen met twee werknemers gemaakt. “Een deel van de produktie wordt ook uitbesteed aan andere ateliers, want het is zeer moeilijk om gekwalificeerd personeel te vinden. “

Haar huidige kollektie beschouwt Aznive als een overgangsfaze. “Dit is zeer commercieel werk. Vooral jongeren zijn erin geïnteresseerd want het is heel goedkoop. Toch zijn mijn weefsels van uitstekende kwaliteit. ” Het jonge merk wordt inmiddels ook in enkele andere winkels verkocht. “De verkoop moet omhoog. Ik word nu wel kontant betaald, maar de textielsektor boert slecht. “

AZNIVE AFSAR (ARAX)Van Diyarbakir over Istanboel naar Brussel.