Schijnsolidariteit

De drastische maatregelen die Griekenland moet nemen, leiden tot onrust. Ook voor de rest van de markten heeft de situatie gevolgen.

Vorige week was het zeer onrustig in de straten van Athene. Er vielen zelfs drie doden te betreuren. Hoe kan men ook denken dat een land dat volledig uitgeperst wordt, zich zal redden? Want alles welbeschouwd, dient 80 % van de 110 miljard euro die Griekenland toegezegd krijgt, om banken te vergoeden op de dag dat ze hun vervallen Griekse stukken ter terugbetaling aanbieden. De vrijgevige lidstaten zullen op de rug van de Griekse belastingbetaler nog geld verdienen! Ze durven van solidariteit te spreken. Alleen de 30 miljard uitgereikt door het Internationaal Monetair Fonds kunnen als een echte tegemoetkoming beschouwd worden. En alleen voor die 30 miljard moet de Griekse bevolking zich opofferen.

Zal dat iets oplossen? Europees president Van Rompuy vindt van wel. Jean-Claude Trichet, het hoofd van de Europese Centrale Bank, van zijn kant blijft halsstarrig enige monetaire vrijgevigheid jegens lidstaten uitsluiten. De markten nemen het hem kwalijk en beweren dat hij het probleem verergert. Maar kunnen we hem dat effectief verwijten? De verdragen verbieden hem toch dergelijke tegemoetkomingen te beloven? De ECB kan alleen banken helpen, meer niet.

En hoewel Bondskanselier Angela Merkel en haar Franse collega Nicolas Sarkozy de speculanten met de vinger wijzen, onderneemt geen enkele leider ook maar het minste om hun verwoestende activiteiten stop te zetten. Ze kunnen onverminderd en volkomen straffeloos om het even wat in de war brengen.

Wall Street in de war

Een voorbeeld is het voorval van vorige donderdag op Wall Street. Op minder dan drie minuten tijd verloor de Dow-Jones bijna 600 punten, om dat verlies twaalf minuten later alweer goed te maken. Een kleine vergissing in het aangeven van een aantal, luidt de verklaring. Nonsens!

De markt was duidelijk dalend gericht en de daling versnelde. Vermoedelijk hebben de programma’s die met automatische orders belast waren, hun opeenvolgende limieten overschreden, zodat ze niet anders konden dan verkooporders uitschrijven. Het feit dat de alarmbellen niet gerinkeld hebben, betekent dat al die orders volkomen terecht waren. Toen het spel op hol sloeg, duurde het meer dan drie minuten voor de marktoperatoren hun computer tot stilstand wisten te brengen. Het kwaad was echter geschied en betrof alle aandelen van de Dow-Jones, niet alleen Procter & Gamble, zoals werd beweerd.

Maar dat is niet alles. Waarom hervatte de beurs zo snel? Wie had er belang bij om de toestand te stabiliseren en de zitting af te sluiten alsof er niets aan de hand was? Met andere woorden: wie haalt uit dat alles profijt? Alleen de eigenaars van die hooggesofistikeerde programma’s, namelijk de banken! De miljarden verliezen op die drie minuten zijn voor enkele banken pure winst geweest.

En waarom vorige donderdag? Wel, de dag voordien had Freddie Mac (FHLM) een verlies van 8 miljard aangekondigd en een aanvullende bijstand van 10 miljard gevraagd. De boekhoudkundige vrijheden en het recht om geen balansen te moeten publiceren, volstonden niet langer om dat verlies te verdoezelen. Maar obligaties van FHLM maken deel uit van de wisselreserves van heel wat centrale banken. Hun koersinzinking zou de dollar in gevaar kunnen hebben gebracht. Daarom moest er een afleidingsman£uvre bedacht worden. Het is afwachten wat het gerecht daarvan denkt. (C)

80 % van de 110 miljard euro die Griekenland toegezegd krijgt, dient om banken te vergoeden op de dag dat ze hun vervallen Griekse stukken ter terugbetaling aanbieden.