Pro en contra van bank-verzekeraars

PRO

>> Extra bron van inkomsten voor de moederbank: via hun verzekeringsdochter kunnen banken nieuwe dividenden binnenrijven, op voorwaarde dat die dochter goed gedijt. Belangrijk: de verzekeringsdochter is bij voorkeur voor 100 procent in handen van de moederbank. Zo niet moeten de dividenden verdeeld worden onder de verschillende aandeelhouders.

Voorts betaalt een verzekeringsdochter commissies uit aan de moederbank, voor de verzekeringsproducten die via de bankloketten worden verkocht.

Derde bron van inkomsten: een verzekeringsdochter drijft de groepswinst van de moederbank mooi op. Bovendien krijgt de dochter een steeds grotere waarde – als er jaar in jaar uit winst wordt gemaakt.

>> De one-stop shop: (levens)verzekeringsproducten kunnen makkelijk via het kantorennet van de bank worden verkocht, met lage extra kosten. De bank heeft de mogelijkheid om de klant een volledig pakket van zowel bank- als verzekeringsproducten aan te bieden om zijn financiële behoeften te dekken. Op die manier is er ook meer kans dat de klant trouw blijft aan de moederbank.

>> Schaalvoordelen: een deel van de beleggingen van zowel de bank- als de verzekeringspoot wordt verenigd in een afzonderlijk vehikel. Zo’n gezamenlijke beleggingspolitiek zorgt voor extra rendement.

CONTRA

>> Kritische massa: kleine banken hebben niet genoeg volume om met een pure verzekeringsdochter van start te gaan – zeker niet in een kleine markt als België. Het bank-verzekeren blijft dus het speelterrein van de grote jongens.

>> Toezicht: een bank-verzekeraar moet enorm veel rapporteren, zeker nu de normen van de toezichthouders almaar strenger worden. Ook de verzekeringsdochter moet haar cijfers rechtvaardigen bij de moederbank. Een zware administratieve last.

>> Kannibalisme: klanten halen hun spaarboekje leeg om een verzekeringspolis te kunnen betalen. Het geld wordt dus gewoon verplaatst binnen de groep. Geen nieuwe klanten, en geen nieuwe winst.

>> Onafhankelijk en objectief advies voor de consument: het vergelijken van de prijs en de kwaliteit van verschillende bank- en verzekeringsproducten vergt veel tijd en kennis. Bank-verzekeraars promoten vanzelfsprekend vooral hun eigen producten, via de eigen loketten. Maar ze hebben ook een grote greep op hun andere distributiekanalen. Dat is plezierig voor de omzet en de marges, maar betekent niet noodzakelijk de beste oplossing voor de klanten.