Paars zonder groen

Het kartel van SP.A en Spirit was de grote overwinnaar van de stembusslag afgelopen weekend. De VLD ging eveneens vooruit, maar minder spectaculair. Aan Franstalige zijde was er een gelijkaardige tendens merkbaar, waardoor de paarse regeringspartijen aan de macht kunnen blijven. Agalev daarentegen verdwijnt na 22 jaar uit het federale parlement.

Steve Stevaert was op zondag 18 mei zonder twijfel het Idool 2003. Zijn alliantie met Spirit haalde bijna de helft meer stemmen dan de SP in 1999. Het kartel gaat in één klap van 14 naar 23 kamerzetels. Zo groot de winst voor SP.A-Spirit was, zo groot was het verlies voor Agalev. De Vlaamse groenen konden nog maar met moeite 4 % van het electoraat bekoren, tegenover 10,51 % in 1999. De partij bleef bovendien in alle kieskringen onder de kiesdrempel, wat de nederlaag zo mogelijk nog wranger maakte. Partijsecretaris en boegbeeld Jos Geysels kondigde op maandag 19 mei dan ook zijn ontslag aan, net zoals administratief secretaris Luc Lemiengre.

De VLD kon zich slechts in beperkte mate optrekken aan de kanseliersbonus van premier Guy Verhofstadt. De liberalen krijgen er wel twee zetels bij, waardoor ze nipt de grootste partij van Vlaanderen blijven. Oppositiepartij CD&V verliest een zetel, en voelt op de derde plaats de adem van het Vlaams Blok in de nek. De extreemrechtse partij slaagde er opnieuw in om winst te boeken. N-VA, de Vlaams-nationalistische partij van Geert Bourgeois, haalde alleen in West-Vlaanderen de kiesdrempel.

Aan Franstalige zijde waren de verschuivingen minder groot. Toch bevestigen ze eenzelfde trend. De PS van Elio Di Rupo boekte de grootste stemmenwinst, terwijl de liberale MR van boegbeeld Louis Michel er twee zetels bij won. Ecolo boekte ook hier een forse achteruitgang.

De VLD en haar zusterpartij MR dringen intussen aan op een snelle – paarse – regeringsstart. Een Verhofstadt II lijkt geboren, al willen SP.A en PS eerst een inhoudelijke discussie voeren.

Hoe vaker ze zeggen dat er geen nieuwe stappen in de staatshervorming komen, hoe zekerder het is dat die er zullen komen. Mijn vroegere, en nu niet meer zo fijne, collega Isabelle Durant was de meest unitaristische politica die er bestond. Als er iemand gezorgd heeft voor een draagvlak voor een regionalisering van de NMBS, dan is zij het wel. De Vlaamse Volksbeweging moet haar een prijs geven.( SP.A-voorzitter Steve Stevaert ziet, ondanks de veto’s van de Franstaligen, ruimte voor een nieuwe staatshervorming, in De Financieel-Economische Tijd)